Vergi Usul Kanununa muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/8210 Esas 2018/2518 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/8210
Karar No: 2018/2518
Karar Tarihi: 22.03.2018

Vergi Usul Kanununa muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/8210 Esas 2018/2518 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen kararda, bir sanık hakkında muhasebe hilesi yapmak suçundan beraat verilirken, sahte fatura kullanmak suçundan mahkumiyet kararı verilmiştir. Sanığa verilen ceza 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun (TCK) 53/3 maddesi uyarınca, kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından hak yoksunluğunun uygulanamayacağı belirtilerek, yeniden değerlendirilmesi gerektiği ifade edilmiştir. Ancak, mahkemenin verdiği kararda, ertelenen cezanın tamamının infaz kurumunda çektirilmesine karar verilmesi yasaya aykırı bulunarak, hüküm fıkrasındaki bu ibarenin çıkarılması ve kısmi veya tam infaz kurumunda çektirilmesine karar verilmesi talep edilmiştir. Kanunlar olarak, Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 217. maddesi ve TCK'nın 51/7. ve 53/3 maddeleri belirtilmiştir.

11. Ceza Dairesi 2017/8210 E. , 2018/2518 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa muhalefet
HÜKÜM : 2006 ve 2007 takvim yıllarında sahte fatura kullanmak suçu için mahkumiyet,
Muhasebe hilesi yapmak suçundan beraat

I-Sanık hakkında muhasebe hilesi yapmak suçundan verilen beraat kararına yönelik katılan vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesinde:
5271 sayılı CMK"nın 217. maddesi uyarınca duruşmadan edindiği kanaate göre delilleri değerlendirip suçun sübutu yönünden vicdani kanıya ulaşamayan mahkemenin takdir ve kabulünde bir isabetsizlik görülmediğinden, tebliğnamedeki bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiştir.
Elde edilen delillerin hükümlülüğe yeter nitelik ve derecede bulunmadığı dosya içeriğine uygun şekilde gerekçeleri gösterilerek mahkemece kabul ve takdir kılınmış olduğundan, katılan vekilinin temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,
II-Sanık hakkında 2006 ve 2007 takvim yıllarında sahte fatura kullanmak suçundan verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik katılan vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Uzun süreli hapis cezası ertelenen sanık hakkında 5237 sayılı TCK.nun 53/3. maddesi uyarınca kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından aynı maddenin 1. fıkrasının c bendindeki hak yoksunluğunun uygulanamayacağının gözetilmemesi isabetsizliğinin Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı doğrultusunda infaz aşamasında yeniden değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma neticelerine uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre katılan vekilinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
5237 sayılı TCK"nın 51/7. maddesinde "hükümlünün deneme süresi içinde kasıtlı bir suç işlemesi veya kendisine yüklenen yükümlülüklere hâkimin uyarısına rağmen uymamakta ısrar etmesi halinde ertelenen cezanın kısmen veya tamamen infaz kurumunda çektirilmesine karar verileceğinin" belirtilmesi karşısında; mahkemece "denetim süresinde kasıtlı bir suç işlemesi halinde, ertelenen cezanın 51/7. madde uyarınca takdiren tamamının infaz kurumunda çektirilmesine"" karar verilerek infazı kısıtlayacak şekilde hüküm tesisi,
Yasaya aykırı, katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı Yasanın 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan hüküm fıkrasındaki "...takdiren tamamen infaz kurumunda çektirilmesine," ibaresi çıkartılarak yerine "... kısmen veya tamamen infaz kurumunda çektirilmesine," denilmek suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 22.03.2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.