Kasten Yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/14016 Esas 2019/21625 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/14016
Karar No: 2019/21625
Karar Tarihi: 26.11.2019

Kasten Yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/14016 Esas 2019/21625 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir davada, sanık 1981 doğumlu kişinin üç mağdurun kasten yaralanması suçundan verilen mahkumiyet hükümleri temyiz edildi. Sanık hakkında tayin edilen adli para cezalarının kesinleştiği ve temyiz edilemeyeceği belirtildi. Aynı sanığın bir başka mağduru kasten yaralama suçundan mahkumiyet hükmü de temyiz edildi. Anayasa Mahkemesi'nin bazı hükümleri iptal ettiği 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesinin bu davada uygulanmayacağı ifade edildi. Sonuç olarak, sanık ve müdafiinin temyiz itirazları reddedildi ve mahkeme kararı onandı. Kanun maddelerine göre, sanıkların konut dokunulmazlığını ihlal etme suçu nedeniyle cezalandırılması mümkün görülmüş fakat hüküm verilmemişti. Bu suç için 5237 sayılı TCK'nin 116/4, 119/1-a,c ve 43/2. maddeleri uygulanır. Ayrıca, adli para cezaları ile ilgili olarak 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ve 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. maddesi dikkate alınır ve temyizleri mümkün olmayacak şekilde kesinleşir. Bu nedenle, 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi uyarınca, sanık ve müdafiinin temyiz talepleri reddedilir ve 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi gereği karar onanır.

3. Ceza Dairesi 2019/14016 E. , 2019/21625 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten Yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyetlere dair

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Temyiz dışı sanıklar ..., ..., ... ve ... haklarında konut dokunulmazlığını ihlal etme suçundan 5237 sayılı TCK’nin 116/4, 119/1-a,c ve 43/2. maddeleri uyarınca cezalandırılmaları istemi ile kamu davası açılmasına rağmen, bu konuda bir hüküm verilmemiş ise de, zamanaşımı süresince hüküm kurulması mümkün görülmüştür.
1) Sanık ...(1981 doğumlu)’nın mağdurlar ..., ... ve ...’ı kasten yaralama suçlarından verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Sanık hakkında tayin edilen adli para cezalarının türü ve miktarı itibariyle verilen hükümlerin, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. madde gereğince kesin nitelikte olup temyizleri mümkün olmadığından, sanık ve müdafiinin temyiz taleplerinin 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi gereğince REDDİNE,
2) Sanık ...(1981 doğumlu)’nın mağdur ...’ı kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümler iptal edilmiş ise de, bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanık ve müdafiinin temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 26.11.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.