MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık

Hırsızlık ve hırsızlığa teşebbüs suçundan sanık ...’ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 141/1, (3 kez) 35 ve 62 maddeleri gereğince 10 ay hapis (iki kez) ve 7 ay 15 gün hapis cezaları ile cezalandırılmasına dair Samsun 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 10/10/2017 tarihli ve 2016/841 esas, 2017/500 sayılı kararına karşı Adalet Bakanlığı"nın 23/01/2019 tarih ve 94660652-105-55-191-2019 KYB sayılı Kanun Yararına Bozma isteminde bulunulduğundan bu işe ait dava dosyasının Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 04/02/2019 tarih ve 2019/10575 sayılı ihbarnamesi ve Yargıtay 2. Ceza Dairesi’nin 18.03.2019 tarih, 2019/1553 Esas ve 2019/5155 Karar sayılı görevsizlik kararıyle Dairemize gönderilmiştir.
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın İstem yazısında;
“Dosya kapsamına göre, mahkemece sanığın kovuşturma aşamasında savunmasının usulüne uygun şekilde tespit edilmediğinin anlaşılması karşısında, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 195. maddesindeki istisnaî durumlar dışında sanığın savunması alınmadan mahkûmiyet hükmü kurulmasının mümkün olmadığı gözetilmeden, savunma hakkı kısıtlanmak suretiyle yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK’nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu ile kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.” denilmektedir.
Hukuksal değerlendirme:
CMK’nın 195. maddesinde “Suç, yalnız veya birlikte adlî para cezasını veya müsadereyi gerektirmekte ise; sanık gelmese bile duruşma yapılabilir. Bu gibi hâllerde sanığa gönderilecek davetiyede gelmese de duruşmanın yapılacağı yazılır.” düzenlenmesinin bulunduğu, CMK’nın 195. maddesindeki istisnai durumlar dışında sanığın savunmasının alınmadan mahkumiyet hükmü kurulması olanaklı değildir.
İnceleme konusu somut olayda:
16.05.2017 tarihli ilk celsede sanık adına usulüne uygun şekilde davetiyenin tebliğ edildiği, ara kararda dosyanın uzlaştırma bürosundan neticesiz dönmesi halinde sanığın zorla getirlmesine karar verildiği, ikinci celse dosyanın uzlaşma bürosundan döndüğü, sanığın savunmasının alınmadan mahkumiyet hükmü kurulduğu, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 195. maddesindeki istisnaî durumlar dışında sanığın savunması alınmadan mahkûmiyet hükmü kurulmasının mümkün olmadığı gözetilmeden, savunma hakkı kısıtlanmak suretiyle yazılı şekilde karar verildiği, bu nedenle Samsun 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 10/10/2017 tarih, 2016/841 Esas ve 2017/500 Karar sayılı ilamı ile sanık hakkında yazılı şekilde hüküm kurulması hukuka aykırıdır.
SONUÇ VE KARAR:
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının düzenlediği ihbarnamedeki düşünce yerinde görüldüğünden;
Samsun 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 10/10/2017 tarih, 2016/841 Esas ve 2017/500 Karar sayılı kararının CMK"nın 309. maddesinin 3. fıkrası uyarınca KANUN YARARINA BOZULMASINA,
Aynı Yasa"nın 309/4-b maddesi uyarınca müteakip işlemlerin mahallinde yerine getirilmesine, dosyanın mahal mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"na TEVDİİNE, 16/09/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.