Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Karar Tarihi : 16/04/2015
Suç : Kasten Yaralama, Taksirle Yaralama
Hüküm : Sanık ... hakkında; TCK’nın 86/2, 29, 62, 52/2-4 maddeleri gereğince mahkumiyet
Sanık ... hakkında; müşteki ...’e yönelik eyleminden dolayı TCK’nın 89/1, 62, 52/2-3-4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet
Sanık ... hakkında; müşteki ...’a yönelik eyleminedn dolayı TCK’nın 89/1, 89/2-b, 62, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama ve kasten yaralama suçlarından sanıkların mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanıklar müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelendi gereği düşünüldü;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanıklar müdafinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
A) Sanık ... hakkında kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Anayasa Mahkemesinin 07.10.2009 gün ve 27369 sayılı Resmi Gazete"de yayınlanıp, yayımından itibaren bir yıl sonra 07.10.2010 tarihinde yürürlüğe giren, 23.07.2009 gün ve 2006/65 Esas, 2009/114 karar sayılı iptal hükmünün yürürlüğe girdiği tarihe kadar 5237 sayılı TCK"nın 50 ve 52. maddeleri ve 765 sayılı TCK hükümleri uyarınca doğrudan hükmedilip, başkaca hak mahrumiyeti içermeyen 2000 TL"ye kadar (2000 TL. dahil) adli para cezalarına ilişkin mahkumiyet hükümleri 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı Kanunun 305. maddesi gereğince kesin nitelikte olup, 07.10.2010 ila 6217 sayılı Kanunun yürürlüğe girdiği 14.04.2011 tarihine kadar ise mahkumiyet hükümlerinin hiçbir istisna öngörülmeksizin temyizinin mümkün olduğu, 14.04.2011 ve sonrasında ise, doğrudan hükmedilen 3000 TL’ye kadar (3000 TL. dahil) para cezalarının 5320 sayılı Kanunun Geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte olduğu, sanık hakkında kasten yaralama suçundan 16/04/2015 tarihinde verilen 500 TL adli para cezasından ibaret mahkumiyet hükmüne karşı suç vasfına ilişkin herhangi bir temyiz istemi de bulunmadığından sanığın temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca isteme uygun olarak REDDİNE;

B) Sanık ... hakkında kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Dosya içeriğine göre; sanıklar ile müştekiler arasında yol verme sebebiyle tartışma çıktığı, tartışma esnasında müşteki ...’un sanık ...’in idaresindeki aracın kaputuna çıkarak cama vurmaya ve müşteki ...’in de aracın lastiklerini kesmeye başladığı esnada, sanık ...’in olay yerinden uzaklaşmak için geri manevra yapması üzerine müşteki ...’un aracın üzerinden düşerek ikinci dereceden kemik kırığı olacak şekilde, müşteki ...’in de sağ ayağında hassasiyet olacak şekilde yaralandığı olayda; sanığın kendisine yönelik gerçekleşmekte olan haksız bir saldırıyı o anda hâl ve koşullara göre saldırı ile orantılı biçimde defettiği ve bu haliyle eyleminin TCK’nın 25. maddesinde düzenlenen meşru savunma kapsamında kaldığı anlaşılmakla; sanık hakkında CMK’nın 223/2-d maddesi uyarınca beraat kararı verilmesi gerektiği gözetilmeksizin, yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi;
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA; 03/02/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.