Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2019/1779 Esas 2021/3266 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki itirazın iptali davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın reddine dair verilen hükmün süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği düşünüldü:

-K A R A R-

Davacı vekili, 4857 sayılı yasa hükümleri uyarınca verilen idari para cezasının tahsili amacıyla icra takibi yaptıklarını, davalının takibe itiraz ettiğini, itirazın haksız olduğunu belirterek itirazın iptaline ve icra inkar tazminatına karar verilmesini istemiş hüküm davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Davalı vekili, davanın reddedilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, dava konusu idari para cezasının 7201 sayılı Tebligat Kanunu hükümlerine aykırı olarak tebliğ edildiği, bu nedenle usulüne uygun tebligat yapılmadığı ve idari para cezasının şartlarının oluşmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki bilgi ve belgelere göre; 4857 sayılı İş Kanunu"nun 92 ve 107/a maddelerine muhalefetten davalı şirkete idari para cezası tahakkuk ettirildiği, idari para cezasının 05/04/2012 tarihinde davalı şirketin daimi işçisi ...’a tebliğ edildiği, idari para cezanın iptali için Sulh Ceza Hakimliğine itirazda bulunulmadığı ve süresinde ödenmemesi üzerine tahsili için davacı tarafından 13/01/2014 tarihinde ilamsız icra takibi yapıldığı anlaşılmaktadır.
Dava ve takip konusu alacak, idari para cezasının süresinde ödenmemesinden kaynaklanmaktadır. Davalı tarafından idari para cezanın yasal olmadığına ve tebliğinin usulsüz bulunduğuna ilişkin olarak Sulh Ceza Hakimliğine süresinde yazılmış bir itiraz bulunmadığından idari para cezası kesinleşmiştir. Kesinleşen idari para cezasının, geçerli olup olmadığı veya tebliğinin usulüne uygun olup olmadığı konusunda mahkemece değerlendirme yapılamaz (YHGK"nın 2000/21-135 E, 2000/149 K.). İdari para cezasının muhatabına usulüne uygun tebliğ edilip edilmediği hususu itiraz merci olan Sulh Ceza Hakimliğinde çözüme kavuşturulacak husustur. Bu nedenle davalı kesinleşen idari para cezasından sorumludur.
Bununla birlikte, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu 266. Maddesinde hakimin, çözümü hukuk dışında, özel veya teknik bilgiyi gerektiren hâllerde bilirkişi deliline başvurabileceğinin belirtilmesine karşın Tebligat Kanunu maddeleri doğrultusunda yapılan tebliğin usulüne uygun olup olmadığı hususunda bilirkişiye başvurulmuş olması da doğru olmamıştır. Kararın belirtilen sebeplerle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA ve 492 Sayılı Harçlar Yasasının 13/J maddesi uyarınca davacıdan harç alınmamasına
17/06/2021 gününde oybirliğiyle karar verildi.