Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki alacaklılar vekili tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü :
Sair temyiz itirazları yerinde değil ise de;
Borçlu vekili icra Mahkemesine başvurusunda, müvekkilinin geçimini çiftçilikle temin ettiğini, haczedilen taşınmazların ise geçimi için zaruri olduğunu belirterek taşınmazlar üzerine konulan haczin kaldırılmasını istemiştir. Başvuru bu hali ile İİK. nun 82/4.maddesine dayalı haczedilmezlik şikayetidir. Bu maddeye göre; “Borçlu çiftçi ise kendisinin ve ailesinin geçimi için zaruri olan arazi ve çift hayvanları ve nakil vasıtaları ve diğer eklenti ve ziraat aletleri.... haczolunamaz.” Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda ise 107 ada 100 parsel sayılı taşınmaz üzerinde 15.000,00-YTL. değerinde besihane, 166 ada 2 parsel sayılı taşınmaz üzerinde 17.500,00-YTL. değerinde yapı bulunduğu tesbit edilmiştir. Borçlunun İİK.nun 82/12. maddesine dayalı meskeniyete yönelik bir şikayeti de yoktur. Bu durumda anılan taşınmazların çiftçilikte kullanılmadığı ve arazi niteliğinde bulunmadıkları anlaşılmış olmakla İİK.nun 82/4.maddesi kapsamında kabulü mümkün değildir. O halde, Mahkemece 107 ada 100 parsel sayılı ve 166 ada 2 parsel sayılı taşınmazlar yönünden  şikayetin reddi yerine bu taşınmazlar yönünden de şikayetin kabulüne karar verilmesi isabetsizdir.
SONUÇ  : Alacaklılar vekilinin temyiz itirazlarının kısmenkabulü ile mahkeme kararının yukarıda yazılı nedenlerle İ.İ.K. 366 ve H.U.M.K.’nun 428. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA), 23.09.2008 gününde oybirliğiyle karar verildi.