MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun nitelikli cinsel istismarı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle, 28.06.2014 tarihinde yayımlanarak yürürlüğe giren ve cinsel dokunulmazlığa karşı suçlarda değişiklik yapan 6545 sayılı Kanun ile 02.12.2016 tarihinde yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanunla getirilen düzenlemeler de gözetilip dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
İzmir Adli Tıp Şube Müdürlüğünce düzenlenen 04.03.2011 günlü rapora göre mağdurenin anatomik bakire olması, alınan vajinal sürüntü örneğinde sperm hücresi görülmemesi, mağdure beyanları, savunma ve tüm dosya içeriği nazara alındığında sanığın, eylemini organ sokmak suretiyle gerçekleştirdiğine dair cezalandırılmasına yeter, her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı gözetilerek çocuğun basit cinsel istismarı suçundan mahkûmiyeti yerine yazılı şekilde çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan cezalandırılmasına karar verilmesi,
5271 sayılı CMK"nın 226/2. maddesine aykırı olarak, sanığa ek savunma hakkı tanınmadan 5237 sayılı TCK"nın 109/3-f maddesinin uygulanması,
Mağdurenin ruh sağlığının bozulduğuna ilişkin Adli Tıp Kurumu 6. İhtisas Kurulunca düzenlenen 22.06.2012 günlü raporda ruh sağlığı bozulmasının iddia edildiği gibi cinsel istismara bağlı ortaya çıkabileceği, ancak mevcut psikiyatrik bozukluğun mağdurenin hile, şiddet veya zorlama olmaksızın erken yaşta cinsel deneyim yaşamasına bağlı olabileceği gibi
olay sonrası gelişen psikososyal stres ve çatışmalar nedeniyle de ortaya çıkabileceği, bunlar arasında tıbben ayrım yapılamayacağının belirtilmesi karşısında, ruh sağlığındaki bozulmanın sanığın eylemi nedeniyle gerçekleştiği hususunun şüphede kalması nedeniyle hakkında TCK"nın 103/6. maddesinin uygulanamayacağı gözetilmeden anılan maddenin tatbiki suretiyle fazla ceza tayini,
Hükümlerden sonra 24.11.2015 günlü, 29542 sayılı Resmî Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı ilamı ile 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesi yönünden kısmi iptal kararı verildiğinden, anılan husus nazara alınarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Kanuna aykırı, sanık müdafii ile O Yer Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 05.02.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.