Mahkeme : ADANA 4. Ağır Ceza Mahkemesi
Suçlar : 1- Uyuşturucu madde ticareti yapma
2- Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hükümler : 1- Mahkûmiyet (uyuşturucu madde ticareti yapma suçu yönünden)
2- Tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri (Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçu yönünden)

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
A- Sanık hakkında "kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde bulundurma" suçundan verilen tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri kararına yönelik temyiz isteğinin incelenmesinde:
Kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alma, kabul etme veya bulundurma suçundan dolayı, 5237 sayılı TCK"nın 191. maddesinin 2. fıkrası gereğince verilen “tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına” ilişkin kararların, sözü edilen fıkraya 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanunun 20. maddesi ile eklenen son cümleye göre, durma kararı niteliğinde ve itiraz kanun yoluna tabi olması nedeniyle, 5271 sayılı CMK"nın 264/2. maddesi uyarınca, itirazla ilgili gerekli kararın yetkili ve görevli itiraz merciince verilmesi için, dosyanın incelenmeksizin Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına İADESİNE,
B- Sanık hakkında "uyuşturucu madde ticareti yapma" suçundan verilen mahkûmiyet hükmüne ilişkin temyiz incelemesinde:
Yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemlerin sanıklar tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç tipi ile yaptırımların, aşağıda belirtilenler dışında doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 28/04/2015 tarih, 2014/462 esas, 2015/135 karar ve 2014/848 esas, 2015/136 sayılı kararlarında da bahsedildiği üzere; alıcı görevli tarafından sanıktan birden fazla kez esrar satın alınmasının, ayrıca suç oluşturmayacağı ve gerçek anlamda bir "alım-satım" söz konusu olmadığı gözetilmeden atılı suçun zincirleme olarak işlendiği kabul edilerek, sanığın cezasının TCK"nın 43. maddesi ile artırılması suretiyle fazla ceza tayin edilmesi,
2- Sanık hakkında; 13/02/2013 ve 14/02/2013 tarihli suçtan dolayı 23/09/2013 tarihli iddianame ile temyiz konusu bu davanın açıldığı; UYAP ve adli sicil kaydına göre, 03/05/2013 tarihli suç nedeniyle Adana Cumhuriyet Başsavcılığının 01/10/2013 tarihli iddianamesi ile ""uyuşturucu madde ticareti yapma"" suçundan açılan dava üzerine, Adana 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 2017/282 esas ve 2017/400 karar sayılı ilamı ile sanık hakkında 5 yıl hapis ve 3.750 TL adli para cezasına hükmedildiği ve kararın kesinleştiği anlaşıldığından,
Bu dava ile ilgili dosyanın getirtilerek bu dosya içine konulması, daha sonra tüm deliller birlikte değerlendirilerek, inceleme konusu suç ile kesinleşen davaya konu suçun müstakil suçlar olup olmadığının veya “bir suç işleme kararının icrası kapsamında” işlenip işlenmediğinin belirlenmesi, zincirleme suç oluşturduğunun saptanması durumunda, bunlardan en ağır sonuç doğuran suç esas alınarak tayin edilecek cezanın, zincirleme suç nedeniyle TCK"nın 43. maddesi gereğince artırılmasında ve böylece bulunacak sonuç cezanın, kesinleşen hükümdeki sonuç cezadan “fazla olması halinde” aradaki fark kadar “ek cezaya hükmolunmasında” zorunluluk bulunması,
3- Hükümden sonra 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 esas ve 2015/85 sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı hükümlerinin iptal edilmesi ve 7242 sayılı Kanunla yapılan değişiklikler nedeniyle, bu maddenin uygulanması açısından sanıkların durumunun yeniden belirlenmesinde zorunluluk bulunması,
4- Adana Kriminal Polis Laboratuarı Müdürlüğünce suç konusu uyuşturucu maddelerden şahit numune alınmadığı halde, alıkonulduğundan bahisle şahit numunenin müsaderesine karar verilmesi,
5- Kabul göre;
TCK"nın 188/3. maddesi uyarınca belirlenen 120 temel gün adli para cezasının, TCK"nın 43/1. maddesi uyarınca 1/4 oranında artırılması sonucunda, 150 gün yerine 375 gün adli para cezası verilmesi, buna bağlı olarak TCK"nın 62. maddesi uyarınca 1/6 oranında indirim yapılırken de 125 gün adli para cezası yerine hesap hatası sonucu 312 gün adli para cezasına hükmedilmesi suretiyle fazla ceza tayini,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ve müdafiinin temyiz itirazı bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün BOZULMASINA,
10/03/2021 tarihinde oy birliği ile karar verildi.