Kasten basit yaralama ve silahla kasten basit yaralamaya teşebbüs suçlarından sanık ..."ın 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 86/2, 62/1 ve 52/2. maddeleri gereğince 2.000,00 Türk lirası ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 86/2, 86/3-e, 35/2, 62/1 ve 52/2. maddeleri gereğince 2.240,00 Türk lirası adlî para cezaları ile cezalandırılmasına dair Avanos Asliye Ceza Mahkemesinin 06.05.2019 tarihli ve 2018/386 Esas, 2019/453 Karar sayılı kararlarına karşı Adalet Bakanlığının 10.10.2019 tarihli ve 2019/10537 sayılı yazısıyla kanun yararına bozma isteminde bulunulduğundan bu işe ait dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 24.10.2019 tarihli ve 2019/99803 sayılı tebliğnamesi ile Dairemize gönderilmekle incelendi.
Mezkur ihbarnamede;
1) Benzer bir olaya ilişkin olarak Yargıtay 3. Ceza Dairesinin 22.03.2017 tarihli ve 2016/7143 Esas, 2017/3141 sayılı ilamında, “...Sanık ... hakkında aynı suç işleme kararı altında ve birbirinin devamı olan olayda, mağdur Sezgin"e yönelik gerçekleşen birden fazla eylemin tek bir suça vücut vereceği ancak failin fikri içtima hükümleri uyarınca en ağır eyleminden dolayı cezalandırılacağı gözetilmeden, somut olayda sanığın hem kasten yaralama hem de silahla kasten yaralama suçundan mahkumiyetine karar verilmek suretiyle fazla ceza tayini hususunda mahallinde kanun yararına bozma yoluna gidilebileceği değerlendirilerek yapılan incelemede;..” şeklinde belirtildiği üzere, sanığın, müştekinin yeğeni olduğu, suç tarihinde sanığın müştekinin işyerine gelerek müştekiye yumruk attığı, hemen akabinde katılana bıçak çekerek yaralamaya çalıştığı şeklindeki eylemlerinin aynı suç işleme kararı altında ve aynı zaman dilimi içerisinde, aynı mağdura yönelik gerçekleşmesi nedeniyle tek bir suça vücut vereceği, ancak failin 5237 sayılı Kanun’un 44. maddesinde düzenlenen fikri içtima hükümleri uyarınca en ağır eyleminden dolayı cezalandırılacağı gözetilmeden, somut olayda sanığın hem basit yaralama hem de silahla yaralamaya teşebbüs suçundan mahkûmiyetine karar verilmek suretiyle fazla ceza tayininde,
2) Her ne kadar Avanos Asliye Ceza Mahkemesince, şartları oluşmadığından bahisle hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına dair karar verilmiş ise de, sanığın 28.06.2014 tarihli ve 29044 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Türk Ceza Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’un 72. maddesi ile 5271 sayılı Kanun’un 231/8. maddesine eklenen “Denetim süresi içinde, kişi hakkında kasıtlı bir suç nedeniyle bir daha hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilemez.” biçimindeki düzenlemeden önce, Avanos Sulh Ceza Mahkemesinin 20.09.2013 tarihli ve 2013/142 Esas, 2013/213 sayılı kararına konu suçu işlediği ve anılan Mahkeme kararının 10.10.2013 tarihinde kesinleştiği, sonradan yapılan yasal değişikliğin sanık aleyhine yorumlanamayacağı gibi, sanığın sabıka kaydı incelendiğinde her hangi bir adli sicil kaydının da bulunmadığı, arşiv kaydındaki cezasının ise 16.04.2007 tarihinde infaz edilmiş olduğundan adli sicilden silinerek arşiv kaydına alınmış olduğunun anlaşılması karşısında, sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair karar verilebileceğinin gözetilmemesinde isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı CMK"nin 309. maddesi gereğince anılan kararın bozulması lüzumunun ihbar olunduğu anlaşıldı.
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Adalet Bakanlığının kanun yararına bozma isteyen yazısına dayanan tebliğnamede ileri sürülen düşünceler yerinde görüldüğünden; Avanos Asliye Ceza Mahkemesinin 06.05.2019 tarihli ve 2018/386 Esas, 2019/453 Karar sayılı kararlarının 5271 sayılı CMK"nin 309/4. maddesinin (c) bendi gereğince, aleyhe sonuç doğurmamak üzere, kanun yararına BOZULMASINA, müteakip işlemlerin mahallinde yerine getirilmesine, dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 25.11.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.