Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/4747 Esas 2020/899 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/4, 22/3, 62/1, 50, 52/2-4. maddeleri
uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanığın idaresindeki otomobil ile gündüz vakti, meskun mahal dışında seyir halinde iken, olay yeri dönel kavşaktan çıktığı sırada, kendi seyir yönündeki “dur” işaret levhasına uymayarak, sağından gelen otomobil ile asli kusurlu olarak çarpıştığı olayda; olaydan yarım saat sonra alkolmetre ile yapılan ölçümde, 0,68 promil alkollü olduğunun tespit edildiği, her saat başı alkol miktarının 0,15 promil düştüğü dikkate alındığında kaza saatinde yaklaşık 0,75.5 promil alkollü olacağı, sanığın alkolün etkisi ile güvenli sürüş yeteneğini kaybettiğine ve dışa yansıyan davranışlarına ilişkin bir tespite yer verilmediği gibi kazanın alkolün etkisiyle meydana geldiğine dair delil bulunmadığı anlaşılmakla; kazanın tek başına alkolün etkisiyle meydana gelmediği ve bilinçli taksirin koşullarının oluşmadığı gözetilmeksizin, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 22/3. maddesi uygulanmak suretiyle fazla ceza tayini,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 23.01.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.