MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Kasten yaralama, hakaret
HÜKÜMLER : Mahkumiyet, Beraat

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanık müdafiinin 01.02.2016 tarihli dilekçesi ile sanık hakkında kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükümlerini ve hakaret suçundan verilen beraat hükmünü yalnızca vekalet ücreti bakımından temyiz ettiği anlaşılarak yapılan incelemede;
1) Sanık hakkında hakaret suçundan verilen beraat kararına ilişkin sanık müdafiinin vekalet ücreti yönünden yaptığı temyiz talebinin incelenmesinde;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14.03.2019 tarih 2019/214 Esas, 2018/12359 Karar sayılı ilamı da gözetilerek; aynı dosyada hakaret suçundan beraat eden sanığın kasten yaralama suçlarından mahkûmiyetine karar verilmesi nedeniyle sanık lehine vekalet ücretine hükmedilemeyeceğinden sanık müdafiinin vekalet ücreti verilmesi gerektiğine ilişkin ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA,
2) Sanık hakkında kasten yaralama suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine ilişkin yapılan temyiz incelemesinde;
Mahkemece, ilk haksız hareket hareketin kimden geldiğinin belirlenemediğinden bahisle sanık lehine haksız tahrik indirimi yapıldığının belirtilmesi karşısında, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238 Esas - 367 Karar sayılı kararı ve bu kararla uyumlu Ceza Dairelerinin yerleşmiş ve süreklilik gösteren içtihatlarında benimsendiği üzere, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığının şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediği hallerde, sanık lehine 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik indirimi uygulanırken, TCK"nin 3. maddesinde belirtilen orantılılık ilkesi gereğince asgari hadden (1/4) oranında indirim yapılması gerekirken; (3/4) oranında indirim yapılmak suretiyle sanık hakkında eksik ceza tayini aleyhe temyiz bulunmadığından;
Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas-2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümler iptal edilmiş ise de, bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden, bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 25.11.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.