Yargıtay 14. Hukuk Dairesi 2015/13920 Esas 2018/3354 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 08.04.2013 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı kurulması talebi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 10.04.2015 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili ve davalı ... vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Davacı vekili, davacıya ait ... Köyü 921 parsel sayılı taşınmazın yola çıkışının bulunmadığını belirterek, davalıya ait 924 parsel sayılı taşınmazdan geçit hakkı kurulmasını istemiş, başka bir taşınmazdan daha uygun geçit yeri belirlenmesi halinde maliklerine davanın yöneltilebileceğini belirtmiştir.
Davalı ... vekili, davalıya ait taşınmazın geçit kurulması için gerekli şartları taşımadığını, davacı taşınmazı yararına geçit kurulabilecek daha uygun taşınmazlar bulunduğunu belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kabulüne, davacının 921 parsel sayılı taşınmazı lehine davalıya ait 924 parsel sayılı taşınmazda 25.11.2013 tarihli fen bilirkişilerin krokili raporunda A harfi ile gösterilen 176,36 m2"lik bölümde geçit hakkı kurulmasına diğer davalılar yönünden davanın reddine karar verilmiştir.
Hükmü davacı vekili ve davalı ... vekili temyiz etmiştir.
1-Yapılan yargılamaya, toplanan delillere ve tüm dosya içeriğine göre davacı vekilinin yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazları ile davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan ve yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
2- a) Dava geçit hakkı kurulması istemine ilişkindir. Fen bilirkişilerin raporunda taşınmazların tahdit ve tespitlerinin yenilendiği, taraf taşınmazlarının ada ve parsel numaralarının değiştiği, davacıya ait 921 parsel sayılı taşınmazın 191 ada 44 parsel, davalıya ait 924 parsel sayılı taşınmazın da 191 ada 3 parsel numarasını aldığı belirtilmesine rağmen hükümde eski parsel numaraları üzerinden geçit hakkı kurulmasına karar verilmesi infazda şüphe ve tereddüt oluşmasına neden olacağından doğru görülmemişse de, bu husus hükmün bozulmasını ve yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hükmün düzeltilerek onanmasına karar vermek gerekmiştir.
b) Diğer yandan TMK"nun 747. maddesi gereğince taşınmazların leh ve aleyhine kurulan geçit hakkının kütük sayfasında ayrılan özel sütununa tesciline karar verilmesi gerekirken " bu hususun Tapu Müdürlüğüne tesciline" şeklinde karar verilmesi de doğru bulunmamıştır. Ancak, açıklanan bu husus da hükmün bozulmasını ve yineden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden bu yöndende hükmün düzeltilerek onanması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarida 1. bentte yazılı nedenlerle davacı vekilinin tüm, davalı vekilinin diğer temyiz itirazlarının reddine, 2- a) ve b) bentleri gereğince hükmün 1. bendinde yazılı "921 parsel"yerine "191 ada 44 parsel", 924 parsel yerine "191 ada 3 parsel" yazılmasına, yine hükmün 1. bendinin sonunda yer alan "bu hususun Tapu Müdürlüğüne tesciline" sözlerinin hükümden çıkarılarak yerine "kurulan geçit hakkının kütük sayfasında ayrılan özel sütununa tesciline" cümlesinin yazılmasına, hükmün bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, peşin yatırılan temyiz harcının istek halinde yatırana iadesine, kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 26.04.2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.