Yargıtay 15. Hukuk Dairesi 2015/274 Esas 2015/527 Karar Sayılı İlamı

15. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/274
Karar No: 2015/527
Karar Tarihi: 29.01.2015

Yargıtay 15. Hukuk Dairesi 2015/274 Esas 2015/527 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Dava, PVC imalâtına ilişkin ayıplı işler nedeniyle borçlu olmadığının tespiti, takibin iptâli ve takibe konu senetlerin iptâli ve iadesi, iş bedelinin tahsili istemine ilişkindir. Ancak mahkemenin verdiği karar, davanın asliye hukuk mahkemesi sıfatıyla değil de, tüketici mahkemesi sıfatıyla görülmesi sonucunu doğurmuştur. 4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun’un, tüketicileri korumak amacıyla hazır bir malı veya hizmeti satın alan kişileri kapsadığı belirtilmiştir. Ancak, bu kapsam dışında kalan eser sözleşmelerinden doğan ilişkilerin bu kanun hükümlerinin uygulanması ile mümkün olmadığı belirtilmiştir. Somut olayda bu nedenle, asliye hukuk mahkemesi sıfatıyla görülmesi gereken davanın tüketici mahkemesi sıfatıyla görülmesi sonucu verilen kararın bozulmasına karar verilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkında Kanun’un 3/e maddesi.
- Somut olayda, eser sözleşmelerinden kaynaklanan uyuşmazlıkların 4077 sayılı Yasa kapsamında kalmadığı belirtilmiştir.

15. Hukuk Dairesi 2015/274 E. , 2015/527 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Hukuk Hakimliği (Tük. Mah. Sıf.)

Yukarıda tarih ve numarası yazılı hükmün temyizen tetkiki davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
- K A R A R -

Dava, PVC imalâtına ilişkin ayıplı işler nedeniyle borçlu olmadığının tespiti, takibin iptâli ve takibe konu senetlerin iptâli ve iadesi, iş bedelinin tahsili istemine ilişkin olup, mahkemece davanın kısmen kabulüne dair verilen karar, davacı vekilince temyiz edilmiştir.
4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun’un 3/e maddesinde tüketici, “bir mal veya hizmeti ticari veya mesleki olmayan amaçlarla edinen, kullanan veya yararlanan gerçek ya da tüzel kişi” olarak tanımlanmıştır. Bu tanımlamaya göre yasa, hazır bir malı veya hizmeti satın alarak onu günlük yaşamında kullanan veya tüketen kişiyi korumaktadır. Bir başka deyişle yasa kapsamına, dar kapsamlı mal ve hizmet ilişkileri olağan tüketim işleri alınmıştır. Aksi bir yorumun kabulü, üst düzey teknoloji ile gerçekleştirilen eser sözleşmesi ilişkilerinin dahi 4077 sayılı Yasa kapsamında kalmasını ve bunlardan kaynaklanan uyuşmazlıklara da tüketici mahkemelerinde bakılmasını gerektirir ki, bunun yasanın amacına aykırı olduğu açıktır. Buna göre istisna sözleşmesinden doğan ilişkileri de 4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun hükümlerinin uygulanması hukuken olanaklı değildir. Nitekim Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 26.02.2003 gün ve 2003/15-127 E., 2003/102 K. sayılı kararında bu husus belirtilmiştir.
Somut olayda, dava 17.02.2014 tarihinde açılmış olup, dava tarihi itibariyle eser sözleşmelerinden kaynaklanan ihtilâflarda asliye hukuk mahkemesi görevli olduğundan, yerel mahkemece görevsizlik kararı verilerek davaya asliye hukuk mahkemesi sıfatıyla bakılması gerekirken, 4077 sayılı Yasa uygulanarak tüketici mahkemesi sıfatıyla bakılarak davanın esası hakkında karar verilmesi yerinde görülmemiş, kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle kararın BOZULMASINA, bozma nedenine göre davacı vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesine yer olmadığına, ödediği temyiz peşin harcının istek halinde temyiz eden davacıya geri verilmesine, karşı tebliğ tarihinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme isteminde bulunulabileceğine 29.01.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.