Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2022/6408 Esas 2022/9360 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi


Dava, sürekli iş göremezlik oranının tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, bozmaya uyularak yapılan yargılama neticesinde ilamında belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, davalılar vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Eldeki davada, davacının 20/12/2013 tarihinde geçirdiği iş kazası nedeniyle kendisine %10,1 oranı üzerinden 15/10/2004 tarihinde sürekli iş göremezlik derecesinin tespit edilmiş, davacının, eldeki davanın açılmasından önce kuruma yaptığı başvuru sonucunda 02/02/2015 tarihli Sağlık Kurulu kararı ile yeniden yapılan değerlendirme ile iş görezlik derecesi artma yoluyla % 28,2 olarak tespit edilmiş, yargılama aşamasında Sosyal Sigorta Yüksek Sağlık Kurulu'ndan alınan raporda ise sürekli iş göremezlik oranı olarak %8 olarak belirlenmiş, 24/12/2019 tarihli celsede davacı vekilinin vermiş olduğu beyanda SGK Yüksek Sağlık Kurulu raporuna itiraz ettiğinin beyan edilmesi üzerine ATK 2. Üst Kurulunun vermiş olduğu 10/09/2021 havale tarihli rapora göre "Mevcut tıbbi belgelere, 16/03/2020 ve 07/09/2020 tarihli İhtisas Kurulu muayene bulgularına göre Mahir oğlu, 1956 doğumlu ...’in 20/12/2003 tarihinde meydana gelen iş kazasına sonucu oluşan kruris kırığına bağlı damar hastalığının 85/9529 karar sayılı Sosyal Sigortalar Sağlık İşlemleri Tüzüğü Hükümlerinden yararlanılarak ve meslek grup numarası 41 (kırkbir) olarak bildirilmekle; Gr 41 XIII(6Ba........6)F %21, E cetveline göre %23.0 (yüzdeyirmiüçnoktasıfır) oranında meslekte kazanma gücünden kaybetmiş sayılacağı şeklinde rapor sunulması nedeniyle, davanın kabulü ile davacının %23.0(yüzdeyirmiüç) oranında meslekte kazanma gücünden kaybetmiş olduğunun tespitine karar verilmiş ise de verilen hükmün hatalı değerlendirmeye dayalı olduğu anlaşılmaktadır.
5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanununun Geçici 1. maddesi uyarınca davanın yasal dayanağı olan 506 sayılı Yasanın 19. ve 25. maddelerine göre, meydana gelen iş kazasından sonra meslekte kazanma gücü kaybın oranının %10’dan fazla olup olmadığının veya ne miktarda olduğunun tespitinde izlenecek yol, 506 sayılı Yasanın 109. (5510 sayılı Yasanın 95.) maddesinde hükme bağlanmıştır. Buna göre kurum sağlık tesislerince düzenlenen raporlara dayanılarak verilen kararlara karşı Sosyal Sigorta Yüksek Sağlık Kurulundan rapor alınmalı, söz konusu kurul raporlarının Kurumu bağlayacağı, ancak, diğer ilgilileri bağlamayacağı dikkate alınarak, itiraz halinde, Adli Tıp Kurumundan alınacak rapora göre karar verilmeli; Yüksek Sağlık Kurulu Raporu ile Adli Tıp Kurumu raporu arasında çelişki bulunması halinde ise, Adli Tıp Genel Kurulundan alınacak raporla, bu çelişki giderilip, varılacak sonuca göre karar verilmelidir.
Somut olaya dönüldüğünde, davanın açıldığı tarihte kurum tarafından %28,20 sürekli iş göremezlik derecesi belirlenmiş olup buna rağmen dava açılmış olması karşısında davacı iş göremezlik oranının daha fazla olduğu iddiasındadır. Yargılama sırasında davacının sürekli iş göremezlik derecesi %23,0 olarak belirlenmiş olup davacının, meslekte kazanma gücü kaybının Kurumca belirlenen orandan daha fazla olduğuna dair iddiası ispatlanamamış olduğundan, davanın reddi yerine, yazılı şekilde davanın kabulüne karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
O halde, davalılar vekillerinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde ilgilisine iadesine, dosyanın kararı veren İlk Derece Mahkemesine, bir örneğinin ilgili Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, 16.06.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.