Tefecilik - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2012/10208 Esas 2014/143 Karar Sayılı İlamı

5. Ceza Dairesi
Esas No: 2012/10208
Karar No: 2014/143
Karar Tarihi: 08.01.2014

Tefecilik - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2012/10208 Esas 2014/143 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Adana 8. Asliye Ceza Mahkemesi'nin verdiği karara göre, tefecilik suçu; kazanç amacıyla bir kişiye ödünç para veren kişinin yaptığı bir suçtur ve suçun oluşması için sanığın sadece bir kişiye ödünç para vermesi yeterlidir. Sanığın işi meslek haline dönüştürüp dönüştürmediğinin bir önemi yoktur. Tefecilik suçu, birden fazla kişiye ödünç para verilmesiyle oluşmaz ve suçun tamamlanması için kazancın temin edilmiş olması gerekmez, ödünç alınan paranın geri ödenmemiş olması da suçun oluşması üzerinde etkili değildir. Karar, tanıkların beyanları ve icra takibi senetleriyle desteklenir. Sanığın birden fazla kişiye ödünç para vererek zincirleme tefecilik suçunun tüm unsurlarıyla gerçekleştirdiği sabit görülmektedir. Kanun maddeleri olarak, suçun tanımı 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 241. maddesinde yer alır ve suçun kesintisiz sürekliliği kabul edilir.

5. Ceza Dairesi 2012/10208 E. , 2014/143 K.

"İçtihat Metni"

Tebliğname No : 4 - 2011/326095
MAHKEMESİ : Adana 8. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 23/05/2011
NUMARASI : 2009/927 Esas, 2011/475 Karar
SUÇ : Tefecilik

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
01/06/2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK"nın 241. maddesinde tefecilik suçunun; “Kazanç elde etmek amacıyla başkasına ödünç para veren kişi,...” biçiminde tanımlandığı, bu düzenlemeye göre suçun oluşması için sanığın yalnızca bir kişiye ödünç para vermesi yeterli olup, bu işi meslek haline dönüştürüp dönüştürmemesinin öneminin bulunmadığı, bu nedenle suçun temadi ettiğinden ve birden fazla kişiye ödünç para verilmesinin tek suç oluşturduğundan bahsedilemeyeceği,
Ayrıca, kesintisiz suçlarda kesintinin gerçekleştiği anda suçun işlendiği kabul edilmekle birlikte 5237 sayılı Yasanın 241. maddesinde düzenlenen tefecilik suçunun maddede yazılı tipik hareketin kazanç karşılığında ödünç paranın borç alana verilmesiyle tamamlandığı, suçun tamamlanması için kazancın temin edilmiş olmasının şart olmadığı, hatta ödünç olarak alınan paranın vadesinde geri ödemesinin yapılmamış olmasının da suçun oluşması üzerinde bir etkisinin bulunmadığı anlaşılmakla;
Tanıklar M.N.. ve İ.. K.."ın beyanları, icra takibine konu senetler ve tüm dosya kapsamı ile hayatın olağan akışı karşısında sanığın İ.. K.."a 5.000 TL"lik ödünç para verip 6.000 TL"lik senet aldığı, M.N.."na ise 300 TL odünç para verip 330 TL alarak birden fazla kişiye değişik tarihlerde kazanç elde etmek amacıyla ödünç para verdiğinin sabit olduğu ve zincirleme tefecilik suçunun tüm unsurları ile oluştuğu gözetilmeden dosya kapsamı ve oluşa uygun düşmeyen gerekçelerle yazılı şekilde beraetine karar verilmesi,
Kanuna aykırı katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 08/01/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.