Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/44367 Esas 2019/23097 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2017/44367
Karar No: 2019/23097

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/44367 Esas 2019/23097 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalılar arasında muvazaanın varlığı kabul edildiği halde davacının alacak talepleri kanıtlanmadığı için davacı lehine ücret takdir edilmemesi gerektiği sonucuna varan İlk Derece Mahkemesi kararı, temyiz talebi üzerine incelendi. Dosya kapsamının birlikte değerlendirilmesi sonucunda hüküm fıkrasının bir kısmının usul ve kanuna uygun görüldüğü ancak dava türü itibariyle davacı lehine ücret takdir edilmemesi gerektiği vurgulanmıştır. Bu durum kararın bozulmasına sebep olmasına rağmen yeniden yargılama yapılmadan, hüküm fıkrasının düzeltilerek onanması kararlaştırılmıştır. Hüküm fıkrasındaki rakam ve sözcüklerin çıkarılarak yerine \"Davacı lehine vekalet ücreti takdir edilmesine yer olmadığına\" sözcüklerinin yazılması uygun bulunmuştur. Kararda belirtilen kanun maddesi ise 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 370/2. maddesidir.

22. Hukuk Dairesi 2017/44367 E. , 2019/23097 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalılar vekilleri tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
1-Dosya kapsamının birlikte değerlendirilmesiyle yapılan inceleme sonucunda, uyuşmazlığa uygulanması gereken hukuk kurallarına göre, İlk Derece Mahkemesi kararının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan yönleri usul ve kanuna uygun görülmüştür.
2-Somut olayda, davalılar arasında muvazaanın varlığı kabul edilmiş olmakla birlikte dava muvazaa iddiasına dayalı alacak (eda) davası niteliğinde olduğundan ve alacak talepleri kanıtlanmadığından davacı lehine ücret takdir edilmemesi gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurulması isabetli olmamıştır.
Açıklanan husus bozma sebebi ise de, yeniden yargılama yapılmasına ihtiyaç duyulmadığından, İlk Derece Mahkemesi kararının 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun 370/2. maddesi uyarınca aşağıda belirtilen şekilde düzeltilerek onanması uygun bulunmuştur.
SONUÇ: Yukarıda yazılı sebepten İlk Derece Mahkemesi kararının hüküm fıkrasının 3. bendinde yer alan “ Davacı taraf kendisini vekil ile temsil ettirdiğinden, hüküm tarihinde yürürlükte bulunan AAÜT"ye göre hesaplanan 1.980,00 TL vekalet ücretinin davalılardan müştereken ve müteselsilen alınarak davacıya verilmesine,” rakam ve sözcüklerinin hükümden çıkarılarak yerine “Davacı lehine vekalet ücreti takdir edilmesine yer olmadığına,” sözcüklerinin yazılmasına ve hükmün bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, peşin alınan temyiz karar harcının istek halinde ilgililere iadesine, 12.12.2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.