Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2015/41114 Esas 2017/4368 Karar Sayılı İlamı

13. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/41114
Karar No: 2017/4368
Karar Tarihi: 12.04.2017

Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2015/41114 Esas 2017/4368 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, davalıdan 1.173,16 TL alacak talebinde bulundu. Ancak mahkeme görevsizlik kararı verdi ve davacı tarafından temyiz edildi. Yargıtay, davanın miktarının, temyiz için belirlenen sınırı geçmediği için davacının temyiz hakkı olmadığına karar verdi ve temyiz dilekçesi reddedildi. Kanun maddeleri ise şöyle:
- 5219 sayılı yasayla değiştirilen HUMK'nun 427/2 maddesi
- 5236 sayılı yasa'nın 19. maddesi.

13. Hukuk Dairesi 2015/41114 E. , 2017/4368 K.

"İçtihat Metni"

... vekili avukat ... ile .... aralarındaki dava hakkında ... Asliye Ticaret Mahkemesinden verilen 09/12/2014 gün ve 2014/1165-2014/516 sayılı hükmün davacı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.
KARAR
Davacı, davalıdan alacağı olan 1.173,16 TL"nin tahsilini istemiş, mahkemece görevsizlik kararı verilmiş; hüküm, davacı tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2014 tarihinden itibaren 1.890,00 YTL.ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davacı tarafından temyiz edilen bölüm karar tarihi itibariyle 1.890,00 YTL.yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davacının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle temyiz dilekçesinin REDDİNE, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 12/04/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.