Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/33394 Esas 2019/23080 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2017/33394
Karar No: 2019/23080

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/33394 Esas 2019/23080 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir alacak davası sonucunda verilen kararın temyizen incelenmesi isteği üzerine dosyanın incelenmesini yaparak, dava kapsamında muvazaanın varlığı kabul edilmesine rağmen alacak taleplerinin kanıtlanamadığını belirtti. Bu nedenle, davacı lehine ücret takdir edilmemesi gerektiği sonucuna vardı. Ancak, bozma sebebi gösterilen bu hususun yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğini, hükme ilişkin düzeltme yapılması yeterli olduğunu belirtti. Bu nedenle, İlk Derece Mahkemesi kararının rakam ve sözcüklerinin çıkarılarak yerine “Davacı lehine vekalet ücreti takdir edilmesine yer olmadığına” yazılmasına karar verildi.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 370/2. maddesi uyarınca kararda düzenleme yapma yetkisi olduğunu ve bu maddeye göre düzenleme yapıldığını belirtmek gerekir.

22. Hukuk Dairesi 2017/33394 E. , 2019/23080 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davacı ve davalılar vekilleri tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

1-Dosya kapsamının birlikte değerlendirilmesiyle yapılan inceleme sonucunda, uyuşmazlığa uygulanması gereken hukuk kurallarına göre, İlk Derece Mahkemesi kararının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan yönleri usul ve kanuna uygun görülmüştür.
2-Somut olayda, davalılar arasında muvazaanın varlığı kabul edilmiş olmakla birlikte dava muvazaa iddiasına dayalı alacak (eda) davası niteliğinde olduğundan ve alacak talepleri kanıtlanmadığından davacı lehine ücret takdir edilmemesi gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurulması isabetli olmamıştır.
Açıklanan husus bozma sebebi ise de, yeniden yargılama yapılmasına ihtiyaç duyulmadığından, İlk Derece Mahkemesi kararının 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun 370/2. maddesi uyarınca aşağıda belirtilen şekilde düzeltilerek onanması uygun bulunmuştur.
SONUÇ: Yukarıda yazılı sebepten İlk Derece Mahkemesi kararının hüküm fıkrasında yer alan “Davacı kendisini bir vekil ile temsil ettirdiğinden karar tarihinde yürürlükte bulunan A.A.Ü.T ne göre 1.800,00 TL vekalet ücretinin davalılardan müştereken ve müteselsilen alınmasına davacıya verilmesine,” rakam ve sözcüklerinin hükümden çıkarılarak yerine “Davacı lehine vekalet ücreti takdir edilmesine yer olmadığına,” sözcüklerinin yazılmasına ve hükmün bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, peşin alınan temyiz karar harcının istek halinde davalılara iadesine, aşağıda yazılı temyiz giderinin davacıya yükletilmesine, 12.12.2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.