Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2016/1219 Esas 2017/399 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA : Davacı, fazla mesai ücreti, hafta tatili ücreti ile yıllık izin ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalıya ait işyerinde sağlık memuru olarak çalışırken fazla çalışma yaptığı gibi bir kısım yıllık izninlerinin de kullandırılmadığını ileri sürerek fazla çalışma, hafta tatili ve yıllık izin ücreti alacaklarının tahsilini, istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacının fazla çalışma yapmadığını ve hafta tatilini de kullandığını, yıllık izin ücreti alacağı da olmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının fazla çalışma ve yıllık izin ücreti alacağı olduğu ancak hafta tatili alacağına hak kazanmadığı gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne, karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı taraf temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Fazla çalışma ücretlerinin hesabı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Yargıtay Hukuk Genel Kurulunca da benimsenen Dairemizin yerleşik uygulamasına göre, bir işçinin günde en fazla fiilen 14 saat çalışabileceğinin kabulü gerekir. Bu durumda 24 saat çalışıp 24 saat dinlenme usulüyle yapılan çalışmalarda bir hafta 3 gün diğer hafta ise 4 gün çalışma yapılacağından, yukarıda bahsedilen 63 üncü madde hükmü gereğince, haftalık normal çalışma süresi dolmamış olsa dahi günlük 11 saati aşan çalışmalar fazla çalışma sayılması nedeniyle, bu çalışma sisteminde işçi ilk bir hafta (3x3=) 9 saat takip eden hafta ise (4x3=) 12 saat fazla çalışma yapmış sayılmalıdır.
Somut uyuşmazlıkta Mahkemece davacının davalı işyerinde 24 saat dinlenip 24 saat çalışma yaptığı kabul edilmiş olup bu çalışma sistemine göre yukarıda açıklandığı üzere davacının ilk bir hafta (3x3=) 9 saat takip eden hafta ise (4x3=) 12 saat fazla çalışma yaptığının kabulü ile alacağın hesaplanması gerekirken haftalık 25 saat fazla çalışma yaptığının kabulü ile hesap yapılması ve işverence banka kanalı ile ödenen fazla çalışma bedellerinin mahsubu gerektiğinin düşünülmemesi hatalıdır.
3- Davacı dava dilekçesinde her üç talebi için fazlaya ilişkin hakkı saklı tutarak 5.000,00 er TL. den toplam 15.000,00 TL. istemiştir. Islahda ise davadaki toplam talebini 19.945,99 TL ye yükselttiğini açıklayıp fazla çalışma alacağı için 19.479,33 TL. yılllık izin ücreti içinse 466,66 TL. isteyip 4.945 TL. için ıslah harcı yatırmıştır.
Dava dilekçesinde talep edilen alacağa yönelik harcın ıslah ile birlikte başka alacağa hasredilmesi mümkün değildir. Bu bağlamda davacının dava dilekçesinde talep ettiği 5.000,00 TL. lik hafta tatili alacağı Mahkemece reddedilmiş olup bu miktara yönelik harç fazla çalışma ve yıllık izin ücretine yönelik olamaz. Mahkemece, ıslah ile arttırılan talepler için gerekli harcın tamamlanması için davacı tarafa süre verilip sonuca göre karar verilmesi gerekirken mevcut hali ile hatalı olan ıslaha değer verilmesi bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 23/01/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.