Görevi yaptırmamak için direnme - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2018/1309 Esas 2019/8207 Karar Sayılı İlamı

18. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/1309
Karar No: 2019/8207
Karar Tarihi: 02.05.2019

Görevi yaptırmamak için direnme - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2018/1309 Esas 2019/8207 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın görevi yaptırmamak için direnme suçuyla mahkumiyetine karar verilmiştir. Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçilmiştir. Yapılan incelemede, sanığın eyleminin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tipine uyduğu belirlenmiştir. Mahkum olduğu uzun süreli hapis cezası ertelenen sanık hakkında hak yoksunluklarına hükmedilmemiş ise de, mahkumiyetin kanuni sonucu olarak TCK'nın 53. maddesinin 1 ilâ 3. fıkralarında öngörüldüğü biçimde infaz evresinde reşen uygulanması mümkün görüldüğünden bozmayı gerektirmediği belirtilmiştir. Ancak, sanık hakkında TCK'nın 51/3. maddesi uyarınca belirlenen denetim süresinin mahkum olunan ceza süresinden az olamayacağının gözetilmemesi kanuna aykırı olarak görülmüştür. Bu nedenle hükmün denetim süresinin belirlenmesine ilişkin kısmından “bir yıl” ibaresi çıkarılarak yerine “12 ay 15 gün” ibaresinin eklenmesi ile hüküm düzeltilerek onanmıştır. Kanun maddeleri: TCK'nın 51/3, 53/1-3 maddeleri, 1412 sayılı CMUK'un 322. maddesi, 5320 sayılı Yasa'nın 8/1 maddesi ve fıkrası.

18. Ceza Dairesi 2018/1309 E. , 2019/8207 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Görevi yaptırmamak için direnme
HÜKÜM : Mahkumiyet

KARAR

Yerel Mahkemece bozma üzerine verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi, kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Sanığa yükletilen görevi yaptırmamak için direnme eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tipine uyduğu,
Mahkum olduğu uzun süreli hapis cezası ertelenen sanık hakkında, hak yoksunluklarına hükmedilmemiş ise de, mahkumiyetin kanuni sonucu olarak TCK"nın 53. maddesinin 1 ilâ 3. fıkralarında öngörüldüğü biçimde infaz evresinde re"sen uygulanması mümkün görüldüğünden bozmayı gerektirmediği,
Anlaşılmış ve ileri sürülen başkaca temyiz nedenleri yerinde görülmediği gibi hükmü etkileyecek oranda hukuka aykırılığa da rastlanmamıştır.
Ancak;
Mahkum olduğu hapis cezası ertelenen sanık hakkında, TCK’nın 51/3. maddesi uyarınca belirlenen denetim süresinin mahkum olunan ceza süresinden az olamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı ve sanık ... müdafiinin temyiz iddiaları bu nedenle yerinde görüldüğünden hükmün BOZULMASINA, ancak; bu aykırılık, yeniden duruşma yapılmasına gerek olmaksızın düzeltilebilir olduğundan, 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. madde ve fıkrası aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"nın 322. maddesi uyarınca, tebliğnameye kısmen uygun olarak, hükmün denetim süresinin belirlenmesine ilişkin kısmından “bir yıl” ibaresi çıkarılarak yerine “12 ay 15 gün” ibaresinin eklenmesi biçiminde HÜKMÜN DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 02/05/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.