Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2021/1385 Esas 2022/9783 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :İş Mahkemesi



Dava, davacının 01.02.2002-31.03.2008 tarihleri arasında davalı işveren yanındaki prime esas kazanç tutarı ile 01.02.2002-31.03.2008 tarihleri arasında davalı işveren yanındaki çalışmaları kapsamında itibari hizmet süresinin tespiti istemine ilişkindir.
Mahkeme, bozma ilamına uyularak yapılan yargılama neticesinde ilamında belirtildiği şekilde davanın kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davalılar vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Mahkemece uyulan bozma ilamında “....Somut uyuşmazlıkta; davacı, 01.02.2002-31.03.2008 tarihleri arasındaki dönemde prime esas kazançlarının belirlenmesini talep etmiş, mahkemece davacının anılan dönemde aylık prime esas kazancının asgari ücretin 4.01 katı olduğunun tespitine karar verilmiştir. Yerel mahkemece, tespitine karar verilen sürede aldığı aylığın tespitinde işçilik alacakları dosyası ve tanık beyanlarından hareketle sonuca gidilmiş ise de, yukarıdaki esaslar dahilinde deliller celp edilip, değerlendirildikten sonra, sonucuna göre karar verilmesi gerekirken, eksik araştırmaya dayalı, yazılı şekilde hüküm kurulması isabetsizdir. İdare veya yargı makamları tarafından belirlenen ücretlerin prim hesabına esas alınabilmesi için bu tür kazançlara hak kazanmak yeterli olmamakta, işçilik alacaklarına ilişkin taraflar arasında çıkan uyuşmazlıkta mahkemece verilen karar sonrasında işçiye (sigortalıya) ödeme yapılmış olması aranmakta, bu durumda, yargı kararı ile hak kazanılan ücret niteliğindeki kazançların primlerinin sigortalı payının infaz sırasında sigortalıya yapılan ödemeden düşülmesi işverenin Kuruma karşı prim yükümlülüğünü kaldırmadığı da dikkate alınmak suretiyle, ödemenin yapıldığı ayın prime esas kazanç matrahına dâhil edilmesi, hizmet akdi daha önceki bir tarihte sona erdiği takdirde ise yapılan ödemelerin çalışmanın geçtiği son ayın prime esas kazancında gözetilmesi gerektiği….” belirtilmiştir.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunun 297. maddesinin 1. fıkrasında, hükmün tarafların iddia ve savunmalarının özetini, anlaştıkları ve anlaşamadıkları hususları, çekişmeli vakıalar hakkında toplanan delilleri, delillerin tartışılması ve değerlendirilmesini, sabit görülen vakıalarla bunlardan çıkarılan sonuç ve hukuki sebepleri kapsayacağı belirtilmiş, anılan maddenin 2. fıkrasında “hükmün sonuç kısmında, gerekçeye ait herhangi bir söz tekrar edilmeksizin, taleplerden her biri hakkında verilen hükümle, taraflara yüklenen borç ve tanınan hakların, mümkünse sıra numarası altında açık, şüphe ve tereddüt uyandırmayacak şekilde gösterilmesi gereklidir”, hükmüne yer verilmiştir.
Mahkemece, yapılan araştırma sonucunda, hükmün gerekçe kısmında ".. Davacının 2008/3 dönemindeki prim ödeme gün sayısı 30 olup bildirilen prime esas kazanç 730,00 TL’dir. 506 sayılı yasanın 78. Maddesi gereği günlük prime esas kazanç üst sınırının aynı dönemdeki günlük asgari ücretin (20,28 TL) 6,5 katı olduğu göz önüne alınarak, 30 günlük prime esas kazanç üst sınır, hesaplandığında bildirilmesi gereken kazancın (30 x 6,5 x 20,28 TL)=3.954,6 TL olduğu görülmüştür. Alacak davasında hüküm altına alınan ve tahsil olunan prime esas kazanç kapsamında tutarların prime esas kazanç tavanın üstünde olduğu açıktır. Bu durumda, alacak davasında tahsil olunan prime esas kazanç sayılabilecek ücretlerin son ay tavana kadar bildirilmesi gerekir. Davacının 2008 yılı Mart ayında 30 günlük toplam 730 TL prime esas kazançla kuruma bildirilmiş olduğu, 2008/3 dönemi 30 günlük prime esas kazanç tavanının 3.954,6 TL olduğu dikkate alındığında davacı için davalı işyerinden kuruma bildirilen kazançlar çıkarıldıktan sonra (3.954,6 TL-730,00)= 3.224,6 TL daha kazancının daha bildirilmesi gerektiği sonucuna varıldığı " gerekçesiyle, kendi içerisinde tutarsız gerekçe ile yazılı şekilde prime esas kazançlar yönünden tüm dönemler yönünden (28.8.2002-31.3.2008 tarihleri arası ) kabul kararı verildiği ve gerekçe kısmındaki belirlemeye uygun hüküm fıkrası oluşturulmadığı bu anlamda gerekçe ile hüküm fıkrası arasında çelişkiye meydan verildiği anlaşılmakta olup bozma nedenidir.
O hâlde, davalılar vekillerinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz edilen hükmün BOZULMASINA, temyiz harcının istem halinde davalı şirkete iadesine, 23.06.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.