6136 sayılı Yasaya aykırılık - kasten yaralama - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2017/21243 Esas 2019/14438 Karar Sayılı İlamı

8. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/21243
Karar No: 2019/14438
Karar Tarihi: 05.12.2019

6136 sayılı Yasaya aykırılık - kasten yaralama - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2017/21243 Esas 2019/14438 Karar Sayılı İlamı

Özet:

8. Ceza Dairesi'nin 2017/21243 E. ve 2019/14438 K. sayılı kararına göre, sanık, 6136 sayılı Yasaya aykırılık ve kasten yaralama suçlarından mahkum edilmiştir. Sanığın sair temyiz itirazları reddedilmiştir. Ancak, sanığın adli sicil kaydında bulunan ve tekerrüre esas alınan Kırıkkale 2. Asliye Ceza Mahkemesi kararı, 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Usulü Kanunu'nun 305. maddesi uyarınca tekerrüre esas alınamayacağından tekerrür hükümlerinin uygulanması yanlıştır. Ayrıca, denetimli serbestlik süresi, hüküm veren mahkemeye değil, koşullu salıverme ile ilgili kararı verecek olan mahkemeye ait olduğundan, hükümde belirtilen denetimli serbestlik süresinin de belirlenmesi yanlıştır. Bu yanlışlıklar 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nın 322. maddesi gereğince düzeltilebileceğinden, hüküm fıkrasının I-h bendi ile II-6 bendi hükümden çıkarılarak hükmün düzeltilerek onanması gerektiği belirtilmiştir. Kanun maddeleri: 6136 sayılı Yasaya aykırılık, Kırıkkale 2. Asliye Ceza Mahkemesi kararı, 6217 sayılı Kanunun 26. maddesi, 5320 sayılı Ce

8. Ceza Dairesi 2017/21243 E. , 2019/14438 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : 6136 sayılı Yasaya aykırılık, kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine göre sanık müdafinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanığın adli sicil kaydında bulunan ve tekerrüre esas alınan Kırıkkale 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 20.03.2011 tarih ve 2010/426 esas-2011/135 karar sayılı ilamı ile 2.000 TL adli para cezasına ilişkin mahkûmiyet hükmünün, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanunun 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanuna eklenen geçici 2. madde uyarınca kesin nitelikte olması nedeniyle 1412 sayılı CMUK.nın 305/son maddesi uyarınca tekerrüre esas alınamayacağı gözetilmeden, sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanması,
Kabule göre;
5275 sayılı Ceza ve Güvenlik ve Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun"un 108. maddesinin 4, 5 ve 6. fıkralarına göre, denetim süresini belirleme ve gerektiğinde uzatma görevinin, hükmü veren mahkemeye değil, hükümlünün infaz aşamasındaki davranışlarını da değerlendirerek koşullu salıverme ile ilgili kararı verecek olan mahkemeye ait olduğu gözetilmeden, mahkûmiyet hükmünde, mükerrir olan sanıklar hakkında 5237 sayılı TCK.nın 58/7. maddesi gereğince mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanacağının belirtilmesi ile yetinilmesi gerekirken, denetimli serbestlik süresinin de belirlenmesi,
Yasaya aykırı ise de, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususların, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nın 322. maddesi gereğince düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasının I-h bendi ile II-6 bendinin hüküm fıkrasından çıkarılması suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 05.12.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.