Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2019/3300 Esas 2020/806 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :İş Mahkemesi

Asıl dava, rücuan tazminat, birleşen davalar ise geçici iş göremezlik ödeneğinin sürekli iş göremezlik ödeneğine çevrilmesi işleminin iptali istemine ilişkindir.
Mahkemece, ilamında belirtildiği şekilde asıl davanın kabulüne, birleşen davaların ise reddine karar verilmiştir.
Hükmün, taraf vekiller tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okundu. Temyiz konusu hükme ilişkin dava, 01.10.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun Geçici 3. Maddesi delaletiyle 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 438. maddesinde sayılı ve sınırlı olarak gösterilen hâllerden hiçbirine uymadığından, temyiz incelemesinin duruşmalı olarak yapılmasına ilişkin isteğin reddine karar verildikten sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
1-) Dosyadaki yazılara, toplanan delillere ve hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre davacı ve davalı şirket vekilinin sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-) Dava; meslek hastalığı sonucu sürekli işgöremezlik durumuna giren sigortalıya bağlanan gelirler nedeniyle uğranılan Kurum zararının davalıdan tahsili istemine ilişkin olup, davanın yasal dayanağı olay tarihinde yürürlükte bulunan 506 sayılı Kanun"un 26. maddesidir. Somut olayda; 01.06.2007 tarihinde meydana gelen meslek hastalığı sonucu %32,2 oranında sürekli iş göremezlik durumuna giren sigortalının sürekli iş göremezlik derecesinin işverenin itirazı üzerine Yüksek Sağlık Kurulu’nun 01.09.2010 tarihli raporunda azalma kaydıyla %16,2 olarak tespit edildiği ve ayrıca sigortalıya 01.12.2010 tarihinden itibaren aylık bağlanması sebebiyle 506 sayılı Kanunun 92. maddesi uygulanarak bu tarihten itibaren gelir yarıya indirilmiş olup, bu durumda, düşmeye bağlı olarak değişime uğrayan gelir, yüksek iş göremezlik oranı nedeniyle bağlanmış olan başlangıçtaki gelir olup; gelir hesabındaki unsurlardan biri olan iş göremezlik oranındaki düşme karşısında, başlangıçtaki gelirin, değişen iş göremezlik oranına uyarlanması zorunluluğu bulunmaktadır. Mahkemece, peşin sermaye değerli gelir, gelir başlangıç tarihi olan 11.06.2007 itibariyle, düşen iş göremezlik oranına göre ve 506 sayılı Kanunun 92. maddesi uygulanmak suretiyle belirlenmeli; ilk gelire giriş tarihi ile 92. maddenin uygulandığı tarih arasındaki sürede ödenen fiili ödeme miktarının (sigortalının ödediği miktar fiili ödeme miktarının belirlenmesinde dikkate alınmalı), yarısının peşin sermaye değerli gelire eklenmesi, hesaplanan bu miktara da gelir başlangıç tarihinden sürekli iş göremezlik derecesinin düştüğü tarihe kadar ödenen gelirin, yüksek iş göremezlik oranı ile düşen iş göremezlik oranı arasındaki fark iş göremezlik oranına karşılık gelen miktarının ilavesi gerekecektir. Bu hesaplama yapılırken her halükarda hesaplanan bu miktarın ilk peşin sermaye değerli gelir miktarını geçemeyeceği ve başlangıçtaki gelir onay tarihinin esas alınması gerektiği de göz önünde tutulmalıdır. Buna göre yukarıda açıklanan maddi ve hukuki ilkelere aykırı olarak eksik inceleme ve yanılgılı değerlendirme sonucu yazılı şekilde hüküm verilmesi, usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, taraf vekillerinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davalı-birleşen dosya davacısına iadesine, 06.02.2020 gününde oybirliği ile karar verildi.