Vergi Usul Kanununa Muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/2628 Esas 2018/2305 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa Muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

I-Sanık hakkında “defter ve belgeleri ibraz etmeme“ suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Gerekçeli karar başlığında “2010“ olarak eksik gösterilen suç tarihinin, sanığa defter ve belgelerin ibrazı için tebligatın yapıldığı tarihten itibaren 15 günlük sürenin sonu olan “29.10.2010“ tarihi olarak mahallinde düzeltilmesi ile 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas-2015/85 karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Toplanan deliller karar yerinde incelenip sanığa yüklenen suçun sübutu kabul, soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin, cezayı azaltıcı sebebin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
II-Sanık hakkında “2010 takvim yılında sahte fatura düzenlemek“ suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde ise;
Yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine göre sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;

1-Sahte fatura düzenleme suçunda suçun maddi konusunun fatura olması, 213 sayılı Vergi Usul Kanununun 227. maddesinin 3. fıkrasındaki ""Bu Kanuna göre kullanılan veya bu Kanunun Maliye ve Gümrük Bakanlığına verdiği yetkiye dayanılarak kullanma mecburiyeti getirilen belgelerin, öngörülen zorunlu bilgileri taşımaması halinde bu belgeler vergi kanunları bakımından hiç düzenlenmemiş sayılır"" şeklindeki düzenlemeye göre faturaların Vergi Usul Kanununun 230. maddesinde öngörülen zorunlu bilgileri içermesinin gerekmesi, sanığın düzenlediği iddia olunan faturaların asıllarının veya suretlerinin dosya içerisinde bulunmaması karşısında; sahte fatura düzenleme suçunda suç tarihinin düzenlenen son fatura tarihi olduğu da nazara alınarak, suça konu fatura asılları ya da onaylı suretlerinin duruşmaya getirtilerek incelenip, kanunda öngörülen şekil şartlarını taşıyıp taşımadıkları tespit edilerek dosya arasında bulundurulmasından sonra, sonucuna göre sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken eksik araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
2-Kabule göre de;
a)Sultanbeyli Cumhuriyet Başsavcılığı‘nın 27.12.2010 tarih ve 2010/8677 Soruşturma-2010/3838 Esas sayılı iddianamesi ile sanık hakkında İstanbul Vergi Dairesi Başkanlığı‘nın 13.12.2010 tarihli mütalaasına uygun olarak, 2010 takvim yılında sahte fatura düzenlemek suçundan bir kez cezalandırılması talebiyle kamu davası açıldığı, sanığın aynı takvim yılı içerisinde birden fazla sahte fatura düzenlemek şeklinde kabul edilen eyleminin zincirleme suç oluşturduğu ve sanık hakkında TCK"nın 43. maddesi hükümlerinin uygulanması suretiyle bir kez cezalandırılmasına karar verilmesi gerekirken, sanığa ek savunma hakkı da tanınmayarak iki kez ayrı ayrı uygulamak yapılmak suretiyle fazla ceza tayini,
b)5237 sayılı TCK’nın 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas-2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nun 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, 19.03.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.