MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davalıya ait otelde garson olarak çalıştığını, işçilik alacaklarının ödenmediği gerekçesiyle iş sözleşmesinin haklı nedenle sona erdirildiğini ileri sürerek kıdem tazminatı ile fazla çalışma ücreti alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, işyerinde fazla çalışma yapılmadığını, yapılması halinde bordrolara yansıtılmak suretiyle ödendiğini, feshin haklı nedene dayanmadığını ileri sürerek, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanılan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar süresi içerisinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, belgelere ve tüm dosya kapsamına göre; davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık konusu davacının fazla mesai yapıp yapmadığı ve fazla mesai süresinin hesaplanması noktasındadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp ispatlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda iş yeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, iş yeri iç yazışmaları, delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları şahit beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada gözönüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille söz konusu olabilir. Buna karşın, bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda dahi, işçinin geçerli bir yazılı belge ile bordroda yazılı olandan daha fazla çalışmayı yazılı delille ispatlaması gerekir. Bordrolarda tahakkuk bulunmasına rağmen bordroların imzasız olması halinde ise, varsa ilgili dönem banka ve tüm ödeme kayıtları celp edilmeli ve ödendiği tespit edilen miktarlar yapılan hesaplamadan mahsup edilmelidir.
Fazla çalışmanın yazılı delil ya da tanıkla ispatı imkan dahilindedir. İşyerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan tanıkların anlatımlarına değer verilemez.
Fazla çalışmanın belirlenmesinde 4857 sayılı İş Kanunu"nun 68. maddesi uyarınca ara dinlenme sürelerinin dikkate alınması gerekir.
Somut olayda, davacı davalı şirkete ait otelde garson olarak çalışmış olup; mahkemece hükme esas bilirkişi raporunda, tanık beyanlarına göre, davacının haftanın 6 günü 08.00-16.00 saatleri arasında çalıştığı, davacının günlük 8 saatlik çalışmasından 1 saatlik ara dinlenme tenzili ile haftalık çalışmasının 42 saat olduğu, ancak işyerinde gerçekleştirilen düğünler ve organizasyonlar nedeniyle davacının haftanın 3 günü günlük 3 saat daha çalıştığı, haftalık fazla çalışmasının 9 saat olduğu, 2012 yılı Ekim ayı, 2013 yılı Ocak ve Şubat aylarında yapmış olduğu fazla çalışmaya karşılık serbest zaman kullandırıldığı, davacı tarafından serbest zaman formlarına itiraz edilmediği gerekçesiyle bu ayların hesaplama dışı bırakılarak fazla çalışma ücreti alacağının hesaplandığı görülmektedir. Ancak davacı tarafından davalıya keşide edilen 12.08.2014 tarihli 19493 yevmiye numaralı ihtarnamede, davacı yalnızca haftasonu gerçekleşen organizasyonlardan söz etmiş olup, normal mesai haricindeki çalışmalarının haftanın 2 günü ile sınırlı olması gerektiği anlaşıldığından, davacının bahse konu ihtarnamesi ve tanık beyanları gözetilerek, davacının haftanın 6 günü, 08.00-16.00 saatleri arasında çalıştığı, 1 saatlik ara dinlenme tenzili ile haftalık 42 saat çalışmasının bulunduğu, ancak işyerinde gerçekleşen organizasyonlar ve işin niteliği gereğince, haftanın 2 günü, günlük 3 saat daha çalıştığı; buna göre davacının haftalık toplam 48 saat çalışmasının bulunduğu, yasal çalışma süresini aşan 3 saat fazla çalışmasının bulunduğu kabul edilerek fazla çalışma ücretinin hesaplanması gerekirken yazılı şekilde hesaplama yapılması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Dosyada ayrıca 2014/3, 2014/6, 2014/7 aylara ilişkin fazla çalışmalarının karşılığının serbest zaman olarak kullandırıldığına imzalı izin formları yer almakta olup; davacı tarafça imzaya itiraz edilmediği anlaşılmakla, bu formların da dikkate alınması gerekirken eksik değerlendirme ile hesaplama yapılması da hatalı olmuştur.
Öte yandan, kimi imzasız ücret bordrolarında “ek ödeme” adı altında tahakkuklar yer almakta olup; mahkemece, tarafların bu konudaki beyanları alınarak söz konusu tahakkukların mahiyeti belirlenmeli, banka aracılığıyla ödendiğinin sabit olması halinde fazla çalışma ücretinden mahsup edilmesi gerektiği düşünülmelidir. Eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 11.12.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.