Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığını bozma - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/1396 Esas 2019/11976 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/1396
Karar No: 2019/11976
Karar Tarihi: 02.07.2019

Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığını bozma - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/1396 Esas 2019/11976 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını bozma ve mala zarar verme suçlarından mahkum edilmiştir. Anayasa Mahkemesi'nin TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararı doğrultusunda, maddede öngörülen hak yoksunluklarının infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüştür. Ancak, sanığın adli sicil kaydında yer alan mahkumiyet hükmünün tekerrüre esas nitelikte olmadığı anlaşılmıştır. Bu nedenle, sanık hakkında tekerrüre esas mahkumiyeti bulunduğu gerekçesiyle TCK'nın 58. maddesi uyarınca cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmiştir. Bu kararın yanlış olduğu belirtilmiş ve sanık hakkında kurulan hükümlerdeki tekerrür uygulamasına ilişkin bölümler çıkartılarak diğer yönleri usul ve yasaya uygun olan hükümlerin onanmasına karar verilmiştir. Kanun maddeleri: TCK'nın 53. ve 58. maddeleri, 1412 sayılı CMUK'un 321. ve 322. maddeleri.

2. Ceza Dairesi 2019/1396 E. , 2019/11976 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını bozma, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Sanığın adli sicil kaydında yer alan, Bolu 2. Sulh Ceza Mahkemesinin 29.01.2010 tarih, 2013/63 Esas ve 2013/111 Karar sayılı ilamına konu suçtan verilen mahkumiyet hükmünün 27.02.2013 olan kesinleşme tarihinin suçun işlendiği tarihten sonra olduğunun, sanığın suç tarihi itibari ile de adli sicil kaydında tekerrüre esas nitelikte başkaca bir mahkumiyet kaydının bulunmadığının anlaşılması karşısında; suç tarihinden sonra kesinleşen hükümlülüğün tekerrüre esas alınamayacağı gözetilmeden, sanık hakkında tekerrüre esas mahkumiyeti bulunduğu gerekçesiyle, TCK’nın 58. maddesi uyarınca cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükümlerin 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA; ancak bu aykırılığın aynı Kanun"un 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün bulunduğundan; sanık hakkında kurulan hükümlerdeki tekerrür uygulamasına ilişkin bölümlerin çıkartılmasına karar verilmek suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun olan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 02.07.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.