Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2016/11273 Esas 2018/7344 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacılar ... ve ... vekili Avukat ... ... tarafından, davalı ... aleyhine 27/10/2014 gününde verilen dilekçe ile hakaret nedeniyle manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 09/02/2016 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davacılar vekili ve davalı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, internet yoluyla hakaret eylemine dayalı manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece her bir davacının manevi tazminat istemlerinin kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
Davacılar vekili, davalının ... ismiyle sosyal medya üzerinden hakaret içerikli paylaşımlarda bulunduğunu, ceza yargılaması sonucunda mahkumiyetine karar verildiğini, davaya konu paylaşımların kişilik haklarının ihlali niteliğinde olduğunu belirterek manevi tazminat isteminde bulunmuştur.
Davalı, davacılara yönelik hakaret kastıyla yorum yapmadığını, davacıların kendisini hedef alarak paylaşımlarda bulunduğunu, davacıların manevi zarara uğramadıklarını, taraflar arasında açılmış olan ceza mahkemesi kararının kesinleşmesi gerektiğini belirterek davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davalının sosyal paylaşım sitesinde yaptığı yorumlardaki nitelendirmelerle davacılara yönelik hakarette bulunarak kişilik haklarını ihlal ettiği, bu nedenle ceza mahkemesince cezalandırılmasına ve hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği gerekçesiyle, her bir davacı yönünden davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Dosya kapsamından, tarafların daha önce birbirini tanıdıkları, birbirlerinin tavır ve davranışlarını gözlemleme imkanına sahip oldukları, yazılan ibarelerin davacının yukarıda zikredilen tavır ve davranışlarına yönelik eleştirel mahiyette değer yargısı niteliğinde olduğu, kişilik haklarına saldırı oluşturmadığı anlaşılmaktadır.
Şu halde, mahkemece açıklanan olgular gözetilerek, davacıların manevi tazminat istemlerinin reddine karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde hüküm tesisi ile davalının manevi tazminatla sorumlu tutulmuş olması doğru olmamış, kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda gösterilen nedenlerle davalı yararına BOZULMASINA, bozma nedenine göre davacıların temyiz itirazlarının incelenmesine bu aşamada yer olmadığına ve davalıdan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 26/11/2018 gününde oy birliğiyle karar verildi.