Trafik güvenliğini tehlikeye sokma - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/7437 Esas 2019/2025 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/7437
Karar No: 2019/2025
Karar Tarihi: 14.02.2019

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/7437 Esas 2019/2025 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan mahkum edilmiştir. İlgili kanun maddeleri uyarınca verilen cezanın çok ağır olduğu ancak erteleme veya paraya çevirme hükümlerinin uygulanması gerektiği yönündeki temyiz itirazları reddedilmiştir. Ancak, sanığın daha önce tehdit suçundan mahkum edilmesi nedeniyle, ilgili kanunlardaki değişikliklerin gözetilerek tekrar değerlendirilmesi, hak yoksunluklarına hükmedilmesi gerektiği belirtilmiştir. Bu nedenlerle karar bozulmuştur.
İlgili kanun maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 179/3-2, 62, 58/6-7. maddeleri
- 5237 sayılı TCK'nın 106/1. maddesi
- Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair 6763 sayılı Kanunun 34. maddesi
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 253. ve 254. maddeleri
- 5237 sayılı TCK'nın 7/2. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nın 58. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi
- 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi

12. Ceza Dairesi 2018/7437 E. , 2019/2025 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Trafik güvenliğini tehlikeye sokma
Hüküm : 5237 sayılı TCK"nın 179/3-2, 62, 58/6-7. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın, verilen cezanın çok ağır olduğuna, erteleme veya paraya çevirme hükümlerinin uygulanması gerektiğine ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Tekerrüre esas alınan Ankara 9. Asliye Ceza Mahkemesinin 2009/958 Esas, 2009/1173 Karar sayılı ilamındaki mahkumiyetin, 5237 sayılı TCK"nın 106/1. maddesinde düzenlenen tehdit suçuna ilişkin olması ve hükümden sonra, 02/12/2016 tarih ve 29906 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair 6763 sayılı Kanunun 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendine eklenen alt bentler arasında yer alan ve 5237 sayılı TCK"nın 106/1. maddesinde tanımı yapılan tehdit suçunun da uzlaşma kapsamına alındığının anlaşılması karşısında; 5237 sayılı TCK"nın 7/2. maddesi uyarınca, “Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur” hükmü de gözetilerek, 6763 sayılı Kanunun 35. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 254. maddesi uyarınca, aynı Kanunun 253. maddesinde belirtilen esas ve usule göre uzlaştırma işlemleri ilgili mahkemece yerine getirildikten sonra, sanık hakkında bahsedilen ilam esas alınarak 5237 sayılı TCK"nın 58. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağı hususunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
2-Kasten işlenen suçtan dolayı hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak, 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinde düzenlenen hak yoksunluklarına hükmedilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince hükmün isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 14/02/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.