Vergi Usul Kanununa Muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/2387 Esas 2018/2253 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/2387
Karar No: 2018/2253
Karar Tarihi: 15.03.2018

Vergi Usul Kanununa Muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/2387 Esas 2018/2253 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir davada sanık Vergi Usul Kanunu'na muhalefet suçundan yargılanmış ve mahkeme tarafından beraat kararı verilmiştir. Kararda, vergi incelemelerinin esas itibarıyla incelemeye tabi olanın iş yerinde yapılması gerektiği belirtilmiştir. Ancak iş yerinin müsait olmaması gibi nedenlerle incelemenin yerinde yapılamadığı durumlarda inceleme dairede yapılabilir. Sanık tarafından getirilen defter ve belgelerin vergi dairesine getirilmesi yönünden yapılan tebligatların usulüne uygun olmadığından suçun unsurları oluşmayacağı vurgulanmıştır. Mahkeme, yapılan tebligatın hukuki geçerliliği araştırılmadan beraat kararı verilmesinin eksik araştırma olduğunu belirterek kararı bozmuştur.
- VUK'un 139. maddesi: Vergi incelemeleri, esas itibarıyla incelemeye tabi olanın iş yerinde yapılır. İş yeri müsait olmaması, ölüm, işin terk edilmesi gibi zaruri sebeplerle incelemenin yerinde yapılması imkansız olur veya mükellef ve vergi sorumluları isterlerse inceleme dairede yapılabilir.
- 213 sayılı Yasanın 139/2. maddesi: İş yeri faal olan mükelleflere gönderilen, defter ve belgelerin vergi dairesine getirilmesi yönünden yapılan tebligatlar usulüne uygun olmadığından suçun unsurları oluşmayacaktır.

11. Ceza Dairesi 2016/2387 E. , 2018/2253 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa Muhalefet
HÜKÜM : Beraat

1-)Ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 09.06.1998, 1998/11-154 E., 1998/213 K. ve Dairemizin, 02.02.2012, 2011/11383 E., 2012/950 K. sayılı kararlarında açıklandığı üzere, VUK"nın 139. maddesine göre; vergi incelemeleri, esas itibarıyla incelemeye tabi olanın iş yerinde yapılır. İş yerinin müsait olmaması, ölüm, işin terk edilmesi gibi zaruri sebeplerle incelemenin yerinde yapılması imkansız olur veya mükellef ve vergi sorumluları isterlerse inceleme dairede yapılabilir. İş yeri faal olan mükelleflere gönderilen, defter ve belgelerin vergi dairesine getirilmesi yönünden yapılan tebligatlar usulüne uygun olmadığından suçun unsurları oluşmayacaktır. Somut olaya gelince, vergi denetmeni tarafından defter ve belgelerini ibraz etmesi için çıkarılan tebligatın sanığın ikametine 10.11.2010 tarihinde yapıldığı, defter ve belgelerin incelenmek üzere ibrazı için denetmenlik adresine getirilmesinin istenerek sürecin mükellef aleyhine tersine çevrildiğinin anlaşılması karşısında; gerçeğin kuşkuya yer bırakmaksızın tespiti açısından; hesapların dairede incelenmesine imkan veren 213 sayılı Yasanın 139/2. maddesindeki istisnalardan birinin varlığının önceden belirlenip belirlenmediğinin, işyerinde faaliyetin devam edip etmediğinin incelemeyi yapan vergi denetmeninden sorulması, işyeri dışında inceleme yapılmasına ilişkin bir tespiti varsa belgesinin dosyaya ibrazının istenmesi, aksi takdirde yapılan tebligatın hukuki geçerliliği olmayacağı gözetilerek bu hususlar araştırıldıktan sonra sonucuna göre sanığın hukuki durumunu belirlenmesi gerekirken, ticaret sicili kaydına göre, şirketi müdür olarak 10 yıl temsile yetkili kılınan sanığın sorumlu olmadığından bahisle eksik araştırma ile beraatine karar verilmesi,
2-)26.11.2010 olan suç tarihinin gerekçeli karar başlığına eksik olarak yazılması,
Yasaya aykırı, katılan vekilinin ve Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 15.03.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.