Hırsızlık - konut dokunulmazlığını bozma - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/1509 Esas 2019/11892 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/1509
Karar No: 2019/11892
Karar Tarihi: 02.07.2019

Hırsızlık - konut dokunulmazlığını bozma - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/1509 Esas 2019/11892 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, arabayı çalarak konut dokunulmazlığını da bozmuştur. Araba sonradan terk edilmiş şekilde bulunmuştur ve sanık tarafından rızai bir iade söz konusu değildir. Sanık, pişmanlık hükümlerine başvurmak için koşulları sağlamadığından, cezasında indirim yapılmamıştır. Sanığın suçu birden fazla kişiyle birlikte işlediği kanıtlanmıştır. Ancak, verilen cezada kanunun öngördüğü arttırım yapılmamıştır. Mahkeme kararına yapılan temyiz itirazları reddedilmiştir ve karar onanmıştır. Kanun maddeleri olarak, suçun 5237 sayılı TCK'nın 168/1. maddesi ve konut dokunulmazlığını bozmaya ek olarak 119/1-c maddesi kapsamında değerlendirildiği belirtilmiştir. Mahkeme ayrıca, 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptal edildiği ve bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının infaz aşamasında uygulanabileceği açıklamasını yapmıştır.

2. Ceza Dairesi 2019/1509 E. , 2019/11892 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığını bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Müştekinin aracı çalındıktan bir süre sonra terk edilmiş halde bulunduğunun anlaşılması karşısında; sanık tarafından gerçekleştirilmiş rızai bir iade söz konusu olmadığı halde sanık hakkında koşulları bulunmayan 5237 sayılı TCK"nın 168/1. maddesindeki etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanması ve sanığın aşamalardaki beyanlarına göre, konut dokunulmazlığını bozma suçunun birden fazla kişi tarafından birlikte işlendiğinin anlaşılması karşısında, sanığa verilen cezanın TCK"nın 119/1-c maddesi uyarınca artırılması gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 02/07/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.