Danıştay 4. Daire 2019/4642 Esas 2022/2412 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2019/4642
Karar No : 2022/2412

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı
(… Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVACI) : … Film Prodüksiyon ve Ticaret Limited Şirketi
VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : … Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı şirket adına, düzenlenen vergi tekniği raporuna dayanılarak takdir komisyonu kararına istinaden yurt dışında mukim firmalardan lisans sözleşmesi ile aldığı sinema filmlerinin yayın hakkını yurt içindeki kurumlara devrettiği ilgili yılda bedelini kurum kazancına dahil etmediğinden bahisle re'sen tarh edilen 2009/10-12 dönemi vergi ziyaı cezalı geçici verginin kaldırılması istenilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: Danıştay bozma kararı üzerine Bölge İdare Mahkemesinin temyize konu kararıyla; cezalı tarhiyata esas ilk matrah kalemi olan 24/11/2009 ve 02/12/2009 tarihli fatura bedelleri yönünden ilgili vergi tekniği raporunda, lisans sözleşmesinin bir kiralama sözleşmesi olmadığı, lisans veren davacı firma açısından vergilendirilecek olayın, faturanın düzenlendiği tarihte gerçekleştiği, aksi düşünce ile fatura bedellerinin sözleşme müddetine bölünmek suretiyle filmlerin gösterim tarihlerinde, gelecek aylar/yıllar hesabına kaydedilmesinin gelir elde etmek için yapılan harcamaların ait olduğu dönem ile elde edilen gelir arasındaki dönemsel/vergisel bağlantının koparılmasına yol açacağı değerlendirmelerine yer verilen ihtilafta, davacı şirketin, eser sahibi olan yurt dışı mukim firmalardan lisans sözleşmesi kapsamında belli bir süre ile lisansa konu sinema filmlerinin yayın ve dağıtım hakkını aldığı ve yine lisans sözleşmesi ile yurt içi firmalara yayın hakkını devrederek belli dönemler için kiraladığı, incelemede belirtilenin aksine lisans sözleşmeleriyle filmlerin gösterim hakkının başka bir firmaya verildiği, lisans alan firma tarafından ise sözleşme sınırları çerçevesinde bu hakkın kullanma imkanına kavuşulduğu, bu haliyle hukuken bir hak devrinin değil, kiralanması durumunun oluştuğu, dolayısıyla 193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu'nun "Gayrimenkul Sermaye İradı" başlıklı 70/1. maddesinin 5. bendinde "...sinema ve televizyon filmlerinin" mutasarrıfları, zilyedleri, irtifak ve intifa hakkı sahipleri veya kiracıları tarafından kiraya verilmesinden elde edilen iratların gayrimenkul sermaye iradı olduğuna ilişkin hüküm doğrultusunda, lisans sözleşmesi sonucu elde edilen gelirin gayrimenkul sermaye iradı olarak kabul edilmesi gerektiği, yine aynı Kanun'un 72/4. fıkrasında düzenlenen gelecek yıllara ait olup peşin tahsil olunan kiralar, ilgili bulundukları yılların hasılatı sayılacağı hükmü karşısında, sinema filmlerinin kiracıları (lisans hakkı sahibi) tarafından kiraya verilmesinden elde edilen gelirlerin gayrimenkul sermaye iradı olarak peşin tahsil olunan kiraların ilgili bulundukları yılların hasılatı sayılması gerektiği, davacı firmanın 31/12/2008 tarihli bilançosundaki "Gelecek yıllara ait gelirler hesabı"nda mevcut 1.526.941,12 TL'nin de 2009 yılı geliri olduğundan bahisle vergi ziyaı cezalı tarhiyatı yönünde de; beyan esasına dayanan Türk vergileme sisteminde yer alan kurallar, gerçeğe aykırı tespitlere göre vergileme yapılmasını önlemeye yönelik olarak düzenlenmiş olduğundan, davacı firmanın 31/12/2008 tarihli kaydında "Gelecek yıllara ait gelirler hesabı"nda yer alan tutarın ne kadarlık kısmının 2009 yılına ilişkin, ne kadarlık kısmının 2010 ve sonraki yıllara ilişkin olduğu yolunda bir inceleme ve tespit yapılmadan anılan hesapta görünen tüm bakiye tutarın varsayıma dayalı olarak 2009 yılı geliri olduğu kabulü ile yapılan cezalı tarhiyat kısmında da hukuki isabet görülmediği sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle Vergi Mahkemesi kararına yönelik davalı istinaf başvurusunun yukarıda belirtilen gerekçe ile reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davalı idare tarafından Bölge İdare Mahkemesi Vergi Dava Dairesi kararının hukuka uygun olmadığı belirtilerek bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Temyiz isteminin reddi gerektiği savunulmuştur.
TETKİK HÂKİMİ : …
DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Bölge İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

İNCELEME VE GEREKÇE :
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. Temyize konu … Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3. Temyiz giderlerinin istemde bulunan üzerinde bırakılmasına,
4. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 50. maddesi uyarınca, kararın taraflara tebliğini ve bir örneğinin de Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın Vergi Mahkemesine gönderilmesine, 11/04/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.