Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/26017 Esas 2019/22893 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının 15.10.2013-15.02.2014 tarihleri arasında davalıya ait işyerinde çalıştığını, hak ettiği ücretin ödenmemesi sebebiyle iş sözleşmesinin davacı tarafından 4857 sayılı İş Kanunu"nun 24. maddesinin (e) fıkrasına göre haklı nedenle feshedildiğini ileri sürerek ödenmeyen ücret alacağının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz Başvurusu:
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
Somut uyuşmazlıkta, davacı 15.10.2013-15.02.2014 tarihleri arasında davalı asıl işverene ait işyerinde çalıştığını ve ücret alacağının ödenmediğini ileri sürmüş, davalı taraf ise davacının kendi işçisi olmadığını üstlendiği inşaat işinde ihbar olunan... Madencilik İnş. Nak. Gıda San. ve Tic. Ltd. Şti. işçisi olarak çalıştığını savunmuştur.
Mahkemece davacının 12/11/2013-10/01/2014 tarihleri arasında davalıya ait işyerinde çalıştığı ve ücret alacağının ödenmediği kabul edilerek hüküm kurulmuş ise de, verilen karar davacının çalışma süresi ile ücret alacağı yönünden çelişkilidir. Mahkemece bir taraftan davacının dava şirket bünyesinde 12/11/2013-10/01/2014 tarihleri arasında 59 gün çalıştığı kabul edilmiş, diğer taraftan 123 günlük ücrete tekabül eden 3.299,00 TL ücret alacağının davalıdan tahsiline karar verilmiştir. Hüküm ile gerekçe arasında bu şekilde çelişki oluşturulması yerinde değildir.
Dosya kapsamındaki delillerin değerlendirilmesine gelince; davacının şikayeti neticesinde düzenlenen 13/03/2014 tarihli Türkiye İş Kurumu yazısında, davacının 15/10/2013-15/02/2014 tarihleri arasında davalı şirket bünyesinde çalıştığı ve talep edilen hizmet dönemine uygun miktarda ücret alacağı bulunduğu sonucuna varılmıştır. Diğer taraftan Sosyal Güvenlik Kurumu kayıtlarına göre, davacının davalı şirket bünyesindeki çalışması 12/11/2013-10/01/2014 tarihleri arasındaki dönemi kapsamaktadır. Hal böyle olunca, kayıtlar arasındaki çelişkinin giderilmemesi ve hangi delile hangi gerekçe ile itibar edildiğinin açıklanmaması da bir başka hatalı yöndür.
Temyiz edilen kararın açıklanan sebeple bozulması gerekmiştir.
Sonuç: Temyiz olunan hükmün yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 10.12.2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.