Danıştay 4. Daire 2020/493 Esas 2022/2449 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2020/493
Karar No : 2022/2449

TEMYİZ EDEN (DAVACI) : ... Sıhhi Tesisat Hırdavat Temizlik Malzemeleri ve Sarafiye Sanayi Ticaret Limited Şirketi
VEKİLİ : Av. ...
KARŞI TARAF (DAVALI) :... Vergi Dairesi Başkanlığı
(... Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ : Av. ...

İSTEMİN KONUSU :... Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin ... tarih ve E:... , K:... sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı şirket adına, sahte fatura kullandığından bahisle düzenlenen vergi inceleme raporuna istinaden resen tarh edilen 2013/ 5, 7, 8, 9, 10, 12. dönem üç kat vergi ziyaı cezalı katma değer vergilerinin kaldırılması istenilmektedir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: ... Vergi Mahkemesince verilen ... tarih ve E:..., K:... sayılı kararda; davacının fatura aldığı Beyoğlu Vergi Dairesi mükellefi, ... Hırdavat Makine Yap. Metal San. İç Dış Tic. Ltd. Şti. hakkında düzenlenen vergi tekniği raporununda yer alan tespitlerden; adı geçen mükellef tarafından düzenlenen faturaların gerçek bir emtia ve hizmet teslimine dayanmadığı yeterli tespitler ile ortaya konulduğundan, dava konusu cezalı tarhiyatlarda hukuka aykırılık, kesilen üç kat vergi ziyası bakımından, davacı hakkında düzenlenen ... tarih ve ... sayılı vergi inceleme raporunda kurum vergisi yönünden yapılan değerlendirme kısmında, davacının, sahte faturalarda belirtilen malları almamış olması durumunda kâr oranının çok daha yüksek oranda olması gerektiği, sözü edilen kâr oranı ile ticaret yapmasının ticari teamüllere uygun düşmediği, sahte fatura içeriğindeki mallara ait ödemelerin banka arayıcılığıyla yapıldığının tespit edildiği, anılan raporda ilgili faturalarda yer alan mal ve hizmetleri gerçekten aldığı ve ticari faaliyetinde kullandığı kanaatine varıldığı, bu nedenle sahte fatura kullanma kastının olmadığı kanaatine varıldığından, kesilen vergi ziyaı cezasının kayba uğratılan verginin bir katından fazlasına ilişkin kısmında hukuka uyarlık bulunmadığı sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın kısmen kabul, kısmen reddine karar verilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: Bölge İdare Mahkemesince; davacının itirazı yönünden, istinaf başvurusuna konu Mahkeme kararında, 2577 sayılı Kanun'un 49. maddesinde sayılan kaldırma nedenleri bulunmadığı ve istinaf başvuru dilekçesinde ileri sürülen sebeplerin, kararın kaldırılmasını sağlayacak nitelikte olmadığı sonucuna ulaşıldığından davacı tarafından yapılan istinaf başvurusunda yasal isabet bulunmadığı, davalı idare tarafından yapılan istinaf başvurusuna gelince; her ne kadar istinaf istemine konu Mahkeme kararıyla, bir kat vergi ziyaı cezalı kdv tarhiyatı bakımından davanın reddine, bir katı aşan vergi ziyaı cezası bakımından ise davanın kabulüne karar verilmiş ise de, olayda vergi ziyaı cezasına sebebiyet veren fiilin, muhteviyatı itibariyle yanıltıcı belge kullanma olduğu, bu fiilin de 213 sayılı Vergi Usul Kanun'un 359. maddesinde yer alan fiillerden olduğu ve bu durumda kesilecek vergi ziyaı cezasının üç kat olacağının anılan kanunda açıkça düzenlendiği anlaşıldığından, üç kat vergi ziyaı cezasında hukuka aykırılık bulunmadığı ve kararın kabule ilişkin kısmının belirtilen gerekçe ile bozulması gerektiği sonucuna ulaşılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davacının istinaf başvurusunun reddine, davalı idarenin istinaf başvurunun kabulüne, Mahkeme kararının kısmen kaldırılmasına, davanın reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davacı tarafından, kararın bozulması gerektiğini ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.

TETKİK HÂKİMİ : ...
DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Bölge İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

İNCELEME VE GEREKÇE :
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. Temyize konu ... Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin ... tarih ve E:... , K:... sayılı kararının ONANMASINA,
3. Temyiz giderlerinin istemde bulunan üzerinde bırakılmasına,
4. 492 sayılı Harçlar Kanunu'na bağlı (3) sayılı Tarife uyarınca, davacı aleyhine onanan tutar üzerinden binde 9,10 oranında ve ... TL den az olmamak üzere hesaplanacak nispi karar harcından, varsa evvelce ödenen harcın mahsubundan sonra kalan harç tutarının temyiz eden davacıdan alınmasına,
5. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 50. maddesi uyarınca, kararın taraflara tebliğini ve bir örneğinin de Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın Vergi Mahkemesine gönderilmesine, 11/04/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.