Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2021/209 Esas 2021/2792 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2021/209
Karar No: 2021/2792

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2021/209 Esas 2021/2792 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı erkek ile davacı kadın arasındaki dava, bölge adliye mahkemesi hukuk dairesinde sonuçlandı. Kadın yararına hüküm olunan tazminat ve nafaka miktarları yönünden davacı kadın tarafından, kusur belirlemesi ve kadın yararına hükümolunan tazminat ve nafakalar yönünden davalı erkek tarafından temyiz edildi. Mahkeme kararında, delillerin takdirinde yanlışlık görülmemesi nedeniyle temyiz itirazlarının yersiz olduğu belirtildi. Ancak, kadının yoksulluk nafakası isteğinin reddedilmesinin yanlış olduğu ve daha uygun miktarda maddi tazminat takdiri gerektiği belirtildi. Kararda, Türk Medeni Kanunu'nun 175. ve 174/1. maddeleri, Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddeleri ile hakkaniyet ilkesi vurgulandı. Karar, yukarıdaki sebeplerle BOZULDU, temyiz peşin harcının istek halinde geri verilmesi ve dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesi kararlaştırıldı.

2. Hukuk Dairesi 2021/209 E. , 2021/2792 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : ... Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı kadın tarafından; yararına hükmolunan tazminat ve nafaka miktarları yönünden, davalı erkek tarafından ise; kusur belirlemesi, kadın yararına hükmolunan tazminat ve nafakalar yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Dosyada yapılan incelemede, davacı kadının emekli maaşı aldığı, ...’da ve ... de konut niteliğinde taşınmazları bulunduğu anlaşılmaktadır. Bu durumda, Türk Medeni Kanunu"nun 175. madde koşullarının davacı kadın yararına gerçekleşmediği, kadının yoksulluğa düşmeyeceği sabittir. Bu yön dikkate alınmadan kadının yoksulluk nafakası isteğinin reddi gerekirken, yazılı şekilde yoksulluk nafakası takdiri doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.
3-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davacı kadın yararına takdir edilen maddi tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu’nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu"nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi (TMK m. 174/1) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru olmayıp, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen bölge adliye mahkemesi kararının yukarıda 2. ve 3. bentlerde gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, yukarıda l. bentte gösterilen sebeple kararının ONANMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi. 07.04.2021 (Çar.)