MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ


Taraflar arasındaki davadan dolayı İskenderun Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 16/02/2016 gün ve 2015/252-2016/192 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Karar tarihinde yürürlükte bulunan HUMK 21.07.2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanun ile değişik 427/2. maddesi hükmüne göre, miktar veya değeri 1.000,00 TL"yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesindir. Bu miktar, karar tarihi olan 16.02.2016 tarihi itibariyle 2.190,00 TL"dir. Davacı vekili dava dilekçesinde, 2.220,17 TL"nin davalıdan tahsilini talep etmiş olup, mahkemece, yapılan yargılama sonunda davanın kısmen kabulü ile 2.110,35TL"nin davalıdan tahsiline karar verilmiştir. Karar, davalı vekili tarafından yasal sürede temyiz edilmiş ise de, davada kabul edilen miktar, yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kalmaktadır. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün, 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davalı vekilinin temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz isteminin REDDİNE, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 24/01/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.