Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/6660 Esas 2018/580 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/6660
Karar No: 2018/580
Karar Tarihi: 24.01.2018

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/6660 Esas 2018/580 Karar Sayılı İlamı

Özet:

İskenderun Asliye Ticaret Mahkemesi tarafından verilen bir karar temyiz edilmiştir. Kararın konusu miktarı 1.000 TL'yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davasıdır. Davacı, davalıdan 2.220,17 TL tahsil etmek istemiştir. Mahkeme, yapılan yargılama sonunda davanın kısmen kabulü ile 2.110,35 TL'nin davalıdan tahsil edilmesine karar vermiştir. Karar, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir ancak temyiz sınırının altında kalmaktadır. Bu nedenle temyiz istemi reddedilmiştir. Kararda geçen kanun maddesi Humk 427/2'dir ve 5219 sayılı Kanun ile değiştirilmiştir. Kanun, miktar veya değeri 1.000,00 TL'yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararların kesin olduğunu belirtmektedir.

11. Hukuk Dairesi 2016/6660 E. , 2018/580 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki davadan dolayı İskenderun Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 16/02/2016 gün ve 2015/252-2016/192 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Karar tarihinde yürürlükte bulunan HUMK 21.07.2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanun ile değişik 427/2. maddesi hükmüne göre, miktar veya değeri 1.000,00 TL"yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesindir. Bu miktar, karar tarihi olan 16.02.2016 tarihi itibariyle 2.190,00 TL"dir. Davacı vekili dava dilekçesinde, 2.220,17 TL"nin davalıdan tahsilini talep etmiş olup, mahkemece, yapılan yargılama sonunda davanın kısmen kabulü ile 2.110,35TL"nin davalıdan tahsiline karar verilmiştir. Karar, davalı vekili tarafından yasal sürede temyiz edilmiş ise de, davada kabul edilen miktar, yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kalmaktadır. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün, 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davalı vekilinin temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz isteminin REDDİNE, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 24/01/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.