Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/5837 Esas 2019/1955 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/5837
Karar No: 2019/1955
Karar Tarihi: 13.02.2019

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/5837 Esas 2019/1955 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, taksirle yaralama suçundan mahkum edilmiştir. Temyiz üzerine yapılan incelemede, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 89/1. maddesindeki taksirle yaralama suçu uzlaşma kapsamında değildir, bu nedenle dosya uzlaştırma bürosuna gönderilmelidir. Yargılama ve deliller göz önüne alındığında, sanık müdafinin ve sanığın gerekli önlemleri aldığına dair kanıtların bulunduğu ve sanığın cezalandırılmasına yeterli somut delilin olmadığı sonucuna varılmıştır. Kanun maddeleri ise şöyledir: Türk Ceza Kanunu'nun 89/1, 62/1, 52/2-4; Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 254/1 ve 253.

12. Ceza Dairesi 2017/5837 E. , 2019/1955 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 62/1, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafi tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
02.12.2016 tarih ve 29906 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanunun 35. maddesi ile değişik 5271 sayılı Kanunun 254. maddesinin 1.fıkrasında yapılan değişiklikle ilgili olarak; Ceza Genel Kurulunun 25.10.2018 tarih, 2018/4-394 esas – 2018/478 sayılı kararında da belirtildiği üzere; 5237 sayılı TCK"nın 89/1. maddesindeki taksirle yaralama suçu yeni düzenleme ile uzlaşma kapsamına alınan bir suç olmayıp değişiklik öncesinde de uzlaşma kapsamında olduğundan, katılanın soruşturma aşamasında sanık ile uzlaşmak istemediği beyan etmesi ve haricen de uzlaşmanın gerçekleştiğine ilişkin bir belirleme bulunmaması nedeniyle tebliğnamenin 02.12.2016 tarihli ve 29906 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 35. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nin 254. maddesinin 1. fıkrası gereğince uzlaştırma işlemlerinin aynı Kanunun 253. maddesinde belirtilen esas ve usule göre yerine getirilmesi için dosyanın uzlaştırma bürosuna gönderilmesine karar verilmek suretiyle hükmün bozulmasını öneren görüşüne iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafinin, sanığın gerekli önlemleri aldığına, keşif yapılmadan rapor düzenlendiğine, sanığın cezalandırılmasına yeterli somut delilin bulunmadığına ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA, 13/02/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.