MAHKEMESİ : ...1. Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesi


G.. V.. ile Ş.. U.. aralarındaki mal rejiminden kaynaklanan alacak davasının kısmen kabulüne ve kısmen reddine dair ...1. Asliye Hukuk (Aile) Hâkimliğinden verilen 14.05.2009 gün ve 401/316 sayılı hükmün duruşma yapılması suretiyle Yargıtay"ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmiştir. Dosya incelenerek işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 16.02.2010 Salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmişti. Duruşma günü temyiz eden davalı vekili Avukat ... geldi.Karşı taraftan kimse gelmedi. Duruşmaya başlanarak temyiz isteğinin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan ve hazır bulunanın sözlü açıklaması dinlendikten sonra duruşmaya son verilerek dosya incelendi gereği düşünüldü:

KARAR

Davacı G.. V.. vekili, mal rejiminin tasfiyesine karar verilerek evlilik birliği içinde satın alınarak davalı eş adına tescil edilen 216 ada 1 ve 7 parseller ile 141 ada 102 parsel ve ... plakalı araçdaki vekil edeninin hissesinin verilmesini istemiş, 10.10.2008 tarihli ıslah dilekçesiyle taşınmazlar için toplam 97.851 TL, sonradan öğrenilen bankadaki para için 8.500 TL’nin davalıdan alınarak vekil edenine verilmesine karar verilmesini istemiştir.
Davalı Şükrü Uluer vekili, vekil edeninin çalışarak düzenli geliri olan kişi olduğunu, Kasım 1951 tarihinde davacıya babasından 17.000,00 YTL para kaldığının doğru olduğunu, vekil edeninin öğretmenlik yanında emlak komisyonculuğu ve yap-satçılık yaptığını, davacının miras kalan parasına karşılık 1979 yılında 4 adet daire verdiğini, savurgan olan davacının bu daireleri satarak parasını harcadığını, hakkının kalmadığını ileri sürerek davanın reddine karar verilmesini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile araç ve bankadaki paraya davacının katkısının kanıtlanamadığı gerekçesiyle reddine, taşınmazlara ilişkin davanın kabulüyle 97.518 TL’nin davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmesi üzerine; hükmün kabule ilişkin bölümü, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Taraflar 1951 yılında evlenmişler, 19.09.2005 tarihinde açılan boşanma davasının kabulüne ilişkin hükmün kesinleşmesiyle 14.03.2007 tarihinde boşanmışlardır. Eşler, sözleşmeyle başka mal rejimini seçmediklerinden 01.01.2002 tarihine kadar mal ayrılığı

(TMK.nun 170. m) bu tarihten mal rejiminin sona erdiği boşanma davasının açıldığı tarihe kadar yasal edinilmiş mallara katılma rejimi geçerlidir ( TMK.nun 202. m). Dava konusu 141 ada 102 parseldeki 46300/2344000 pay mal ayrılığı rejiminin geçerli olduğu 15.11.1999 tarihinde, 216 ada 1 ve 7 parseller ise edinilmiş mallara katılma rejiminin geçerli olduğu 27.08.2004 ve 26.08.2004 tarihlerinde satın alınarak davalı ...adına tescil edilmiş, 216 ada 1 parsel sayılı taşınmaz mal rejiminin sona ermesinden sonra 05.04.2006 tarihinde üçüncü kişiye satılmıştır.
Mahkemece, dava konusu 141 ada 102 parsele ilişkin uyuşmazlık; davacının miras yoluyla elde ettiği gelir, davalı kocanın ise çalışarak elde ettiği gelirden TMK.nun 152 maddesi uyarınca evi geçindirmek için yaptığı giderler dikkate alınarak Borçlar Kanunu genel hükümlerine göre, 216 ada 1 ve 7 parsellere ilişkin uyuşmazlık ise; 4721 sayılı TMK.nun mal rejimine ilişkin hükümlerine göre çözüme kavuşturulmuştur. İnşaat ve ziraat mühendisleri ile mülk bilirkişisinden oluşan kurul tarafından düzenlenen ve dairemizce de uygun bulunan dosya arasındaki rapor ve ek raporda 141 ada 102 parselin dava tarihindeki, 216 ada 1 ve 7 parsellerin ise karara yakın tasfiye tarihindeki değerleri ayrı ayrı hesaplanmış, yerel mahkemece de hükme esas alınmıştır. Dosya muhtevasına, dava evrakı ile yargılama tutanakları münderecatına ve mevcut deliller mahkemece takdir edilerek karar verildiğine, takdirde bir isabetsizlik bulunmadığına göre yazılı şekilde kısmen kabul kararının verilmesinde isabetsizlik görülmemiştir.
Tüm bu açılmalar nedeniyle yerinde görülmeyen davalı vekilinin temyiz itirazlarının reddiyle usul, kanun ve dosya içeriğine uygun düşen yerel mahkeme hükmünün ONANMASINA ve aşağıda dökümü yazılı 1.316,50 TL peşin harcın onama harcına mahsubu ile kalan 3,949,47 TL’nin temyiz edenden alınmasına 16.02.2010 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.