Basit yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/11461 Esas 2019/21179 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/11461
Karar No: 2019/21179
Karar Tarihi: 20.11.2019

Basit yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/11461 Esas 2019/21179 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme tarafından verilen karar, basit yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine hükmettiği ve aldığı adli para cezasının kesinlik kazandığı belirtildi. Mağdur sanık müdafiinin temyiz talebi, Ceza Muhakemesi Kanunu'na eklenen geçici 2. madde gereğince reddedildi. Ancak, TCK'nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edilmesi nedeniyle, sanığın hak yoksunlukları yönünden hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunduğu ve savunma hakkının kısıtlanması nedeniyle mahkemenin kararının bozulmasına hükmedildi. Kanun maddeleri ise şu şekildedir:
- 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi
- 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesi
- 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun'a eklenen geçici 2. madde
- 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi
- 5271 sayılı CMK'nin 226. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nin 87/1-son maddesi
- Anayasa Mahkemesi'nin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı.

3. Ceza Dairesi 2019/11461 E. , 2019/21179 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Basit yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyetler

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1)Mağdur sanık ...’ın mağdur sanık ...’ı kasten yaralamasından kurulan hüküm bakımından yapılan incelemede,
Hükmolunan adli para cezasının tür ve miktarı, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte bulunduğundan mağdur sanık müdafiinin temyiz isteminin 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
2) Mağdur sanık ...’ın mağdur sanık ...’ı kasten yaralamasından kurulan hüküm bakımından yapılan incelemede,
Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı kararı ile TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibareler iptal edilmiş ise de; bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre mağdur sanığın temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün ONANMASINA,
3)Mağdur sanık ...’ın mağdur ...’yi kasten yaralamasından kurulan hüküm bakımından yapılan incelemede,
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
a)İddianamede talep edilmediği halde, sanığa 5271 sayılı CMK"nin 226. maddesi uyarınca ek savunma hakkı verilmeden, 5237 sayılı TCK"nin 87/1-son maddesinin sanık aleyhine uygulanmasına karar verilmesi suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
b)Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, mağdur sanık müdafiinin temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 20.11.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.