Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2017/9290 Esas 2018/241 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/9290
Karar No: 2018/241
Karar Tarihi: 11.01.2018

Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2017/9290 Esas 2018/241 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Tekirdağ 1. Ağır Ceza Mahkemesi'nin 2012/55 Esas sayılı dosyası ile birleştirilen bir suç dosyasında suça sürüklenen çocuk ile mağdurenin gönül ilişkisi olduğu ve rızalarıyla cinsel ilişkiye girdikleri ancak mağdurenin zorlanmadığı tespit edilmiştir. Mahkeme, suçun kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçu olduğunu belirterek suça sürüklenen çocuğu mahkum etmiştir. Ancak, Dairemizce benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 24.01.2017 gün ve 2014/3-508 Esas, 2017/22 sayılı Kararında belirtildiği üzere takdiri indirimin uygulanmasına veya uygulanmamasına ilişkin kararların da gerekçeli olması gerektiği belirtilerek hükmün yetersiz gerekçeyle bozulmasına karar verilmiştir. Bu kapsamda mahkeme kararında yer alan kanun maddeleri şöyledir: 5237 sayılı TCK'nın 109. maddesinin 1. fıkrası, 5237 sayılı TCK'nın 109. maddesinin 2. fıkrası, TCK'nın 62. maddesi, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi ve 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi.

14. Ceza Dairesi 2017/9290 E. , 2018/241 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Çocuk Mahkemesi
SUÇA SÜRÜKLENEN ÇOCUK : ...
SUÇ : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle, aralarındaki bağlantı nedeniyle Dairemizin 2015/2916 Esasında kayıtlı dosya ile birlikte yapılan incelemede gereği düşünüldü:
Soruşturma evresinde yetkisizlik nedeniyle evrakı tefrik edilen suça sürüklenen çocuk hakkındaki Tekirdağ 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 2012/55 Esas sayılı dava dosyası ile iş bu dosya arasında eylemsel, kişisel ve hukuksal bağlantı bulunması nedeniyle anılan dosyada birleştirme işlemi yapıldıktan sonra toplanacak delillere göre sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri gerekirken yargılamaya devamla yazılı şekilde mahkumiyet karar verilmesi,
Kabule göre de;
Aralarında gönül ilişkisi bulunan suça sürüklenen çocuk ile mağdurenin birlikte Tekirdağ"a gidip bir pansiyonda rızalarıyla cinsel ilişkiye girdikleri ve eylem sırasında mağdureye yönelik cebir, tehdit, hile gibi iradeyi etkileyecek bir davranışta da bulunulmadığı anlaşılmakla suça sürüklenen çocuğun, mağdureye yönelik eyleminden dolayı 5237 sayılı TCK"nın 109. maddesinin birinci fıkrası ile cezalandırılması gerekirken, aynı maddenin 2. fıkrası ile mahkûmiyetine karar verilmesi suretiyle fazla ceza tayini,
Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 24.01.2017 gün ve 2014/3-508 Esas, 2017/22 sayılı Kararında da belirtildiği üzere takdiri indirimin uygulanmasına veya uygulanmamasına ilişkin kararların da gerekçeli olmasının zorunlu olduğu bu kapsamda "başkaca artırıma ve indirime kanunen ve takdiren yer olmadığına" şeklindeki bir açıklamanın, kanun koyucunun aradığı anlamda kanuni ve yeterli bir gerekçe niteliği taşımadığının belirtilmesi karşısında, yetersiz gerekçe ile TCK"nın 62. maddesinin uygulanmamasına karar verilmesi,
Kanuna aykırı, suça sürüklenen çocuk müdafiin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 11.01.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.