Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının  aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
Davacı  işyerinde Haziran 2006 tarihinden itibaren sendika üyesi olmayanlara her ay  verilen 110,00" ar  TL ücret toplamı için 1.210,00 TL  ve  davalının işyerinde eşit davranma ilkesine aykırı davrandığından 4857 sayılı İş Kanunu"nun 5. maddesi uyarınca  dört aya kadar ücret tutarından oluşan  tazminatın  davalıdan tahsiline karar verilmesini  istemiştir
Mahkemece  davanın istem gibi kabulüne  karar verilmiştir
Uyuşmazlığın  yasal dayanağını oluşturan  4857 sayılı İş Kanunun 5. maddesinde, iş ilişkisinde dil, ırk, cinsiyet, siyasal düşünce, felsefî inanç, din ve mezhep ve benzeri sebeplere dayalı ayırım yapılamayacağı, işverenin esaslı sebepler olmadıkça tam süreli çalışan işçi karşısında kısmî süreli çalışan işçiye, belirsiz süreli çalışan işçi karşısında belirli süreli çalışan işçiye farklı işlem yapamayacağı, biyolojik veya işin niteliğine ilişkin sebepler zorunlu kılmadıkça, bir işçiye, iş sözleşmesinin yapılmasında, şartlarının oluşturulmasında, uygulanmasında ve sona ermesinde, cinsiyet veya gebelik nedeniyle doğrudan veya dolaylı farklı işlemde bulunamayacağı, aynı veya eşit değerde bir iş için cinsiyet nedeniyle daha düşük ücret kararlaştıramayacağı, iş ilişkisinde veya sona ermesinde yukarıdaki sayılan bu  hükümlere aykırı davranıldığında işçinin dört aya kadar ücreti tutarındaki uygun bir tazminat ile  başka yoksun bırakıldığı haklara ilişkin talepte bulunabileceği ve  2821 sayılı Sendikalar Kanununun 31 inci maddesi hükümlerinin  saklı olduğu belirtilmiştir 
Somut olayda davacı işçinin iş sözleşmesinin feshi üzerine açtığı işe iade davasında  feshin geçersizliğine ve davacının işe iadesine ve bir yıllık ücreti tutarında sendikal tazminata hükmedildiği kararın Yargıtay denetiminden geçerek kesinleştiği uyuşmazlık konusu değildir. Somut olayda  Çalışma ve sosyal  Güvenlik Bakanlığı İş Müfettişliğinin 30.03.2007  tarihli davalı işyeri  için düzenlediği  inceleme  raporunda sendikalı ve sendikası işçi ayrımı yapıldığının belirlendiği 2006 yılında sendika üyesi olmayan işçilere 150,00 TL net yakacak ücreti ödendiği ve Haziran -2006 tarihinden itibaren de her ay 110,00 TL ücretinde  bordrolara yansıtılmayarak her ay  vardiya şefleri aracılığı ile elden ödendiğinin tespit edildiği anlaşılmaktadır. Yine davacı tanıklarının bir kısmının da  bizzat 110,00 TL ödemeden yaralandıkları yönündeki beyanlarına göre işiyerinde sendikalı olmayan işçilere Haziran 2006 tarihinden itibaren her ay kayıt dışı olarak elden 110,00 TL ödeme yapıldığı ortaya konulmuştur. Bu durumda davacı ile aynı işi yapan sendika üyesi olmayan işçilere yapılan bu ödemenin eşit davranım ilkesine aykırı bir davranış olduğundan bu miktarların ayrıca ödenmesi konusunda işverence  makul bir gerekçe ve delil de gösterilmediğinden bu yöne ilişkin verilen mahkeme kararı yerindedir. Ancak  yukarıda anılan yasadaki dört aya kadar olan ve ayrımcılık tazminatı olarak ifade edilen miktarlar için verilen karar yerinde değildir. Şöyle ki; işveren işyerinde sendikal faaliyeti engellemek için  karşı faaliyet yürüttüğü bu kapsamda da bazı uygulamalar yaptığı, sendikalı olmayan işçilere 110,00 TL  ayrıca ücret ödemesinde bulunduğu sabittir. Bu ödeme ile işverenin sendikal faaaliyeti engelleme amacı gütmektedir. İşe iade davası sonucunda verilen işe başlatmama tazminatının sendikal nedene dayalı fesih gerekçesiyle bir yıllık ücret olarak belirlendiği dikkate alındığında işverenin sendikalaşmaya karşı  olan bu  eylemi için yasal bir yaptırıma maruz kaldığı artık aynı sebep için ikinci defa tazminat ödeme durumunda bırakılmasının mümkün olmadığı düşünülmelidir. Mahkemece aksi yönde yorum yapan bilirkişinin raporuna dayanılarak 4857 sayılı İş Kanunu"nun 5. maddesine göre tazminata karar verilmesi bozma nedenidir.    
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 12.07.2012  gününde oybirliğiyle karar verildi.