Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/14037 Esas 2019/20448 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/14037
Karar No: 2019/20448
Karar Tarihi: 12.11.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/14037 Esas 2019/20448 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir kararın temyizi üzerine yapılan incelemeler sonucunda, sanığın hakaret suçundan beraatine yönelik temyiz sebepleri reddedilerek hükmün onaylanması kararlaştırılmıştır. Ancak, sanığın kasten yaralama suçundan mahkumiyetine yönelik temyiz sebepleri değerlendirilirken, sanığın kavga ettiği kişinin babası olduğu ve tahrik altında suçu işlediği anlaşıldığından, sanık lehine haksız tahrik indirimi uygulanmasında bir isabetsizlik olmadığı belirtilerek hüküm onanmıştır.
Ancak, kararın diğer temyiz sebepleri yerinde görülmemiştir. Buna rağmen, sanığa ek savunma hakkı tanınmadan 5237 sayılı TCK'nin 87/1-son maddesinin uygulanması ve uzun süreli hapis cezasının ertelenmesi sonucu hak yoksunluklarının belirtilmemesi gibi nedenlerle kararın bozulmasına karar verilmiştir.
Kararda belirtilen kanun maddeleri şunlardır: TCK'nin 3. maddesi, 29. maddesi, 87/1-son maddesi ve 53/1. maddesi; CMK'nin 226. maddesi; Anayasa Mahkemesi kararı olan 2014/140 Esas - 2015/85 Karar.

3. Ceza Dairesi 2019/14037 E. , 2019/20448 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜMLER :Mahkumiyet, beraat

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık hakkında hakaret suçundan kurulan beraat hükmüne yönelik temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanık müdafiinin ve katılanın temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA,
2) Sanık hakkında kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
Oluşa, tüm dosya kapsamı ve tanık anlatımları ve kabule göre; sanığın suçu katılanın babası ile kavga etmesinin tahriki altında işlediği anlaşılmakla, TCK"nin 3. maddesinde belirtilen orantılılık ilkesine uygun şekilde sanık lehine 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesi uyarınca (1/3) haksız tahrik indirimi uygulanmasında isabetsizlik bulunmadığından tebliğnamenin (2) no.lu bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
a) Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 25.04.2017 gün, 2015/1167 Esas - 2017/247 Karar sayılı kararında da belirtildiği üzere, sanığa ek savunma hakkı tanınmadan, iddianamede gösterilmeyen 5237 sayılı TCK"nin 87/1-son maddesinin uygulanması suretiyle 5271 sayılı CMK"nin 226. maddesine aykırı davranılması,
b) Uzun süreli hapis cezasının ertelenmesinin kanuni sonucu olarak sanık hakkında kurulan hükümde, Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı iptal kararı da gözetilerek, 5237 sayılı TCK"nin 53/1. maddesinde belirtilen hak yoksunluklarına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafinin ve katılanın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 12.11.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.