Yargıtay 5. Hukuk Dairesi 2020/8936 Esas 2022/682 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 37. Hukuk Dairesi


Taraflar arasındaki taşınmazın kesinleşen orman tahdit sınırı içinde kalması nedeniyle uğranılan zararın 4721 sayılı TMK'nın 1007. maddesi uyarınca tazmini, dava konusu taşınmazın orman vasfı ile Hazine adına tesciline ilişkin karış davasından dolayı yapılan yargılama sonunda: Asıl davanın davalı ... yönünde husumetten reddine, davalı Hazine yönünden kabulüne, karşı davanın kabulüne ilişkin verilen ilk derece mahkemesinin kararına karşı, davacı ile davalı Hazine vekillerinin istinaf başvurusu üzerine İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 37. Hukuk Dairesi'nin istinaf isteminin esastan reddine dair kararı ile birlikte Gölcük 2. Asliye Hukuk Mahkemesi'nin 2016/71 2018/39 sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacı ile davalı Hazine vekillerinin verilen dilekçe ile istenilmiş olmakla, dosyadaki belgeler okunup uyuşmazlık anlaşıldıktan sonra gereği görüşülüp düşünüldü:

- K A R A R -

Asıl dava, taşınmazın kesinleşen orman tahdit sınırı içinde kalması nedeniyle uğranılan zararın 4721 sayılı TMK'nın 1007. maddesi uyarınca tazmini, karşı dava, dava konusu taşınmazın orman vasfı ile Hazine adına tescili istemlerine ilişkindir.
İlk derece mahkemesince asıl davanın davalı ... yönünden husumetten reddine, davalı Hazine yönünden ise kabulüne, karşı davanın kabulüne ilişkin olarak verilen karara karşı, davacı ile davalı Hazine vekilleri tarafından yapılan istinaf başvurusunun, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 37. Hukuk Dairesi'nce HMK'nın 353/1-b-1 maddesi uyarınca esastan reddine dair verilen karar, davacı ile davalı Hazine vekillerince temyiz edilmiştir.
Aşağıda açıklanan nedenlerle, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 37. Hukuk Dairesinin istinaf başvurusunun esastan ret kararı kaldırıldıktan sonra, Gölcük 2. Asliye Hukuk Mahkemesi'nin 2016/71E-2018/39K. sayılı kararının incelenmesinde;
Dosyada bulunan delil ve belgelerden; dava konusu Gölcük İlçesi, Değirmendere Köyü 2735 parsel sayılı taşınmazın, 16.07.1990 tarihinde satış yoluyla davacı adına tapuya tescil edildiği, 27/09/1996 tarihinde, dava konusu taşınmazın kesinleşen orman kadastrosu sınırları içerisinde kalması nedeniyle tapu kaydına “tamamı orman sınırları içerisinde kalmaktadır."şeklinde şerh konulduğu anlaşılmıştır.
Dosyada bulunan kanıt ve belgelere, kararın dayandığı gerekçelere göre arazi niteliğindeki taşınmaza net geliri esas alınarak değer biçilmesinde ve alınan rapor uyarınca davacı adına kayıtlı bulunan taşınmazının tapu kaydındaki orman şerhi nedeniyle TMK'nın 1007. maddesi uyarınca bedelin Hazineden tahsiline ve taşınmazın orman vasfı ile Hazine adına tesciline karar verilmesinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Bu nedenle davalı Hazine vekilinin temyiz itirazları yerinde değildir.
Davacı vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesinde,
Bedelin tamamına dava tarihinden itibaren yasal faize hükmedilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması,
Doğru değil ise de; bu yanılgının giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden;
Gerekçeli kararın hüküm fıkrasının asıl dava açısından başlıklı 1 numaralı bendinde bulunan (tazminatın) kelimesinden sonra gelen ( 10.000,00 TL kısmının dava tarihi olan 19/04/2016, 123.095,38 TL kısmının ıslah tarihi olan 26/12/2017’den) ibaresinin çıkartılmasına, yerine (dava tarihi olan 19.04.2016 tarihinden) ibaresinin yazılmasına,
Hükmün böylece HMK'nın 370/2. maddesi uyarınca DÜZELTİLEREK ONANMASINA, HMK'nın 373/1. maddesi uyarınca kararın bir örneğinin İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 37. Hukuk Dairesi'ne GÖNDERİLMESİNE, davacıdan peşin alınan temyiz harcının istenildiğinde iadesine ve temyize başvurma harcının Hazineye irad kaydedilmesine, 24/01/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.