Resmi belgenin düzenlenmesinde yalan beyan - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/74 Esas 2018/2146 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/74
Karar No: 2018/2146
Karar Tarihi: 13.03.2018

Resmi belgenin düzenlenmesinde yalan beyan - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/74 Esas 2018/2146 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir sanığın resmi belgenin düzenlenmesinde yalan beyanda bulunması suçundan mahkumiyetine karar vermiştir. Ancak, sanığın yokluğunda verilen kararın doğrudan Tebligat Kanunu'nun 21/2. maddesi gereğince yapılan tebligatın usulsüz olduğu gerekçesiyle, sanığın temyiz isteminin yasal süresinin kabul edileceği kararına varmıştır. Ayrıca, sanığın temyiz itirazlarına bazı noktalarda yer verilmediği için karar bozulmuş ve yargılama giderlerine ilişkin bölüm düzeltilerek onanmıştır. Kararda, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi ve Anayasa Mahkemesi'nin kararı ile ilgili bir açıklama yapılmıştır.
- Tebligat Kanunu'nun 21/1. ve 21/2. maddeleri: Tebligat işleminin nasıl yapılacağına dair maddelerdir.
- Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi: Temyiz yoluyla infazın durdurulması ile ilgili bir madde.
- 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Usulü Kanunu'nun 321. ve 322. maddeleri: Hükmün bozulması ve düzeltilmesi ile ilgili maddelerdir.
- 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun'un 106. maddesi: Temyiz masraflarının tahsil edilmesindeki terkin edilmesi gereken tutarın belirlenmesi ile ilgili bir madde.
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 324/4. maddesi: Yargılama giderlerinin güvence altına alınması ile ilgili bir madde.

11. Ceza Dairesi 2018/74 E. , 2018/2146 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgenin düzenlenmesinde yalan beyan
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanığın yokluğunda verilen kararın, aynı zamanda bilinen en son adresi olan MERNİS adresine öncelikle Tebligat Kanunu’nun 21/1. maddesine göre tebliği gerekirken, doğrudan Tebligat Kanunu"nun 21/2. maddesi gereğince yapılan tebligatın usulsüz olması nedeniyle, sanığın öğrenme üzerine 02/10/2013 tarihli temyiz isteminin yasal süresinde olduğu kabul edilmiştir.
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma neticelerine uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Yargılama gideri olarak hesaplanan miktarın CMK"nın 324/4. maddesine 6352 sayılı Yasa‘nın 100. maddesiyle eklenen değişiklik doğrultusunda terkin edilecek miktar olan 20,00 TL"nin altında kaldığının anlaşılması karşısında, hazineye yükletilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak yeniden duruşma yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı Yasa"nın 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün yargılama giderlerine ilişkin bölümü çıkarılarak yerine “8,80 TL yargılama giderinin inceleme tarihi itibariyle 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun"un 106. maddesindeki terkin edilmesi gereken tutardan -20,00 TL"den- daha az olması nedeniyle 5271 sayılı CMK"nın 324/4. maddesi gereğince "Devlet Hazinesi"ne yüklenmesine" ibaresi yazılmak suretiyle, sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 13.03.2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.