Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/15646 Esas 2019/20405 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/15646
Karar No: 2019/20405
Karar Tarihi: 12.11.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/15646 Esas 2019/20405 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir sanığın müştekiyi kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyeti temyize gönderen davada, doktor raporlarının yeterli olmadığı gerekçesiyle kararı bozmuştur. Mahkeme, raporların ve tedavi evraklarının varsa grafileri ile birlikte mağdurun en yakın Adli Tıp Kurumuna gönderilerek yaralanmanın niteliği konusunda kesin bir rapor alınmasını ve sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesini talep etmiştir. Ayrıca, sanığa ek savunma hakkı tanınmamış ve TCK'nin 87/1-son maddesi uygulanmadan doğrudan 5 yıl hapis cezasına hükmedildiği için hüküm BOZULMUŞTUR.
Kanun maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 86 ve 87. maddeleri
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 226. maddesi
- 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi
- 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Usulü Kanunu'nun 321. maddesi

3. Ceza Dairesi 2019/15646 E. , 2019/20405 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜMLER : Mahkumiyetlere dair

Mahalli mahkemece bozma üzerine verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanık ... müdafiinin temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşılmakla mahkemece verilen 05.03.2018 tarihli temyiz talebinin reddine dair karar hukuken yok hükmünde kabul edilerek yapılan incelemede;
1) Sanık hakkında müşteki ...’yi kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanık müdafiinin temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
2) Sanık hakkında mağdur ...’yi kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
a) Mağdur ... hakkında Dicle Devlet Hastanesi tarafından düzenlenen 24.09.2011 ve 16.02.2017 tarihli adli raporlar da mağdurun yaralanmasının yüzünde sabit iz olacak nitelikte olup olmadığı yönünde bir kanaat bildirilmediğinden hüküm kurmaya elverişli olmadıklarının anlaşılması karşısında, tüm doktor raporları ve tedavi evraklarının varsa grafileri ile birlikte mağdurun en yakın Adli Tıp Kurumuna sevk edilip yüzünde sabit iz oluşup oluşmadığı ve 5237 sayılı TCK’nin 86 ve 87. maddelerindeki ölçütlere göre yaralanmasının niteliği konusunda duraksamaya yer vermeyecek şekilde kesin raporu alınarak, sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesi gerekirken, eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi,
Kabule göre,
b) Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 25.04.2017 tarih ve 2015/1167 Esas - 2017/247 Karar sayılı kararında da belirtildiği üzere, sanığa ek savunma hakkı tanınmadan, iddianamede gösterilmeyen 5237 sayılı TCK"nin 87/1-son maddesinin uygulanması suretiyle 5271 sayılı CMK"nin 226. maddesine aykırı davranılması,
c) Sanığa TCK"nin 86/1 ve 86/3-e maddeleri uygulanarak verilen "1 yıl 6 ay hapis cezası"nın TCK"nin 87/1-c maddesi gereğince bir kat artırılması ile "2 yıl 12 ay hapis cezası"na çıkartılması, ardından TCK"nin 87/1-son fıkrası uygulanarak "5 yıl hapis cezası"na karar verilmesi gerekirken, hükümde uygulama maddesi olan TCK’nin 87/1-son maddesi de gösterilmeksizin, doğrudan 5 yıl hapis cezasına hükmedilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerle, 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, 12.11.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.