Yargıtay 5. Hukuk Dairesi 2020/8952 Esas 2022/1017 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Adana Bölge Adliye Mahkemesi 3. Hukuk Dairesi


Taraflar arasındaki tapu kaydının mahkeme kararı ile iptal edilmesi nedeniyle uğranılan zararın 4721 sayılı TMK'nın 1007. maddesi uyarınca tazmini davasından dolayı yapılan yargılama sonunda: Davanın ... yönünden reddine, davalı Hazine yönünden kısmen kabulüne ilişkin verilen ilk derece mahkemesinin kararına karşı, davacılar vekili ile davalı Hazine vekilinin istinaf başvurusu üzerine, Adana Bölge Adliye Mahkemesi 3. Hukuk Dairesi'nce istinaf başvurusunun kabulü ile Mersin 4. Asliye Hukuk Mahkemesinin 05/04/2018 gün ve 2015/165 Esas - 2018/99 Karar sayılı kararının kaldırılmasına ve davanın yeniden görülmesi için dosyanın HMK'nın 353/1-a-6 maddesi uyarınca yerel mahkemesine gönderilmesine kesin olarak verilen karar, davacılar vekili tarafından temyiz edilmiş olup, Adana Bölge Adliye Mahkemesi 3. Hukuk Dairesince HMK'nın 353/1-a-6 maddesine göre verdiği bahse konu karar kesin nitelikte olduğu gerekçe gösterilerek 08/02/2019 tarihli Ek karar ile de davacılar vekilinin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmiştir. Söz konusu ek kararın Yargıtay'ca incelemesi davacılar vekilince verilen dilekçe ile istenilmiş olmakla dosyadaki belgeler okunup uyuşmazlık anlaşıldıktan sonra gereği görüşülüp düşünüldü:
- K A R A R -
Dava, tapu kaydının mahkeme kararı ile iptal edilmesi nedeniyle uğranılan zararın 4721 sayılı TMK'nın 1007. maddesi uyarınca tazmini istemine ilişkindir.
İlk derece mahkemesince davalı ... İdaresi yönünden davanın husumet yokluğundan reddine, davalı Hazine yönünden ise davanın kısmen kabulüne ilişkin olarak verilen karara karşı, davacılar vekili ile davalı Hazine vekili tarafından yapılan istinaf başvurusunun Adana Bölge Adliye Mahkemesi 3. Hukuk Dairesi'nce kabulü ile Mersin 4. Asliye Hukuk Mahkemesi'nin 05.04.2018 gün ve 2015/165 E. - 2018/99 K. sayılı kararının kaldırılmasına, davanın yeniden görülmesi için dosyanın ilk derece mahkemesine iadesine dair HMK'nın 353/1-a-6 maddesi uyarınca kesin olarak verilen karar davacılar vekili tarafından temyiz edilmiş olup Adana Bölge Adliye Mahkemesi 3. Hukuk Dairesi'nce HMK 353/1-a-6 maddesine göre verilen kararın kesin nitelikte olduğu gerekçe gösterilerek 08.02.2019 tarihli Ek karar ilede davacılar vekilinin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmiş; Ek öz konusu karar, davacılar vekilince temyiz edilmiştir.
HMK'nın 353/1-a-6 maddesinde, ilk derece mahkemesince, uyuşmazlığın çözümünde etkili olabilecek ölçüde önemli delillerin toplanmamış veya değerlendirilmemiş olması ya da talebin önemli bir kısmı hakkında karar verilmemiş olması halinde, esasa ilişkin inceleme yapılmadan kararın kaldırılmasına kesin olarak karar verileceği düzenlenmiştir.
Yargıtay Hukuk Genel Kurulu'nun 27/05/2021 gün ve 2020(20)5- 451 Esas 2021/636 Karar sayılı ilamı da gözetilerek, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 353/1-a-6. maddesi gereğince verilen karar; aynı Kanunun 353/1-a ve 7251 sayılı Kanun'un 39. maddesi ile eklenen 362/1-g maddesi uyarınca kesin olup, bu kararlar aleyhine temyiz yoluna başvurulamaz.
Bu nedenle davacılar vekilinin temyiz talebinin reddine karar verilmesinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Davacılar vekilinin temyiz itirazları yerinde olmadığından usul ve yasaya uygun olan 08.02.2019 tarihli Ek kararın HMK'nın 370. maddesi gereğince ONANMASINA, davacılardan peşin alınan temyiz ve temyize başvurma harçlarının Hazineye irad kaydedilmesine, 26/01/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.