Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/6194 Esas 2019/1882 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/6194
Karar No: 2019/1882
Karar Tarihi: 13.02.2019

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/6194 Esas 2019/1882 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine karar verildiği ve 5237 sayılı TCK'nın ilgili maddeleri uyarınca ceza verildiği belirtilen bir mahkeme kararı temyiz edildi. Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun daha önce verdiği kararlara göre, adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği vurgulandı. Yargılama süreci ve toplanan deliller dikkate alınarak sanığın ceza miktarının ve lehe hükümlerin uygulanması gerektiği sonucuna varıldı. Kararın istinafa uygun olarak onanması kararlaştırıldı. Kanun maddeleri ise şöyle: TCK'nın 89/1, 2/b-e, 22/3, 52/2, 4. maddeleri ve CMK'nın 231. maddesi.

12. Ceza Dairesi 2017/6194 E. , 2019/1882 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : 5237 sayılı TCK"nın 89/1, 2/b-e, 22/3, 52/2, 4. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık ve katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelendi gereği düşünüldü;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23.01.2018 tarih 2017/463 Esas, 2018/20 Karar ve 23.01.2018 tarih 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. Maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın ceza miktarına, lehe hükümlerin ve CMK’ nın 231. maddesinde belirtilen hükümlerin uygulanması gerektiği ile katılan vekilinin herhangi bir sebebe dayanmayan temyiz itirazlarının reddi ile hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 13.02.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.