Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2014/16829 Esas 2015/10734 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi : Konya 4. İş Mahkemesi
Tarihi : 29/05/2014
Numarası : 2012/575-2014/151

YARGITAY İLAMI

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1- Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalı vekilinin aşağıdaki bendlerin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı, davalı işveren şirkette 30/08/2006-28/06/2012 tarihleri arasında gazaltı kaynakçı ustası olarak çalıştığını, emeklilik nedeniyle işten ayrıldığını ileri sürerek kıdem tazminatı, fazla mesai ücreti, yıllık izin, ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacağı talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının iş akdi devam ederken ve sona erdikten sonra müvekkili şirket ile rekabet halinde olan başka bir şirketle anlaştığını, iş akdini sona erdirdikten sonra o işyerinde çalışmaya devam ettiğini, bu sebeple davacının 14. ve 15. maddelerine aykırı hareket ederek sadakatsiz davrandığını, kıdem tazminatı almasının mümkün olmadığını, diğer alacak taleplerinin de yerinde olmadığını ileri sürerek davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davacı tarafça 28.06.2012 tarihli gönderilen ihtarname ile iş akdi sona ermiş olduğundan, sona ermiş iş sözleşmesinin daha sonraki bir tarihte yeniden disiplin kurulu kararı ile feshinin mümkün olmaması ve davacının kıdem tazminatı hak kazandığı gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Davacının 77 gün yıllık izin kullandığı işyeri belgelerinden sabit olduğu halde, hak kazandığı 90 günden kullandığı belirtilen 73 günün mahsubu ile yapılan hatalı hesaplamaya itibarla hüküm kurulması isabetsiz olmuştur.
3-Davacının ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacakları hesap edilirken yıllık izin ve hafta sonu tatiline denk gelen günlerin dışlanıp dışlanmadığı bilirkişi raporundan anlaşılamamaktadır. Bu hususta gerekirse denetime elverişli bir rapor alınarak sonuca gidilmesi gerekmektedir.
O halde davalı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve karar bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde, davalıya iadesine, 01/06/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.