Müştekiler ..., ..., Kenan İyigün"e yönelik yağma suçundan hükümlü ... hakkında yapılan uyarlama yargılaması sonucunda 5237 sayılı TCK"nın 149/1-a-c-h, 53, 63. maddeleri uyarınca 15 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına ve yoksunluk hükümlerinin uygulanmasına ilişkin MANİSA 1. Ağır Ceza Mahkemesince verilen 02.11.2012 gün, 2012/350 Esas ve 2012/350 Karar sayılı hükmün sanık savunmanı tarafından temyiz edilmesi üzerine, dosyayı inceleyen Yargıtay 6.Ceza Dairesi 30.06.2014 gün 2013/1930- 2014/13589 sayı ile;

“Lehe Yasanın belirlenebilmesi amacıyla yapılan karşılaştırma ve uygulama sırasında, yağma eyleminden dolayı 5237 sayılı Yasanın 149/1-a,c,h maddesi uyarınca her bir yakınana karşı ayrı ayrı hüküm kurulması gereken sanık hakkında, 5237 sayılı TCK"nın 7/2 ve 5252 sayılı Yasanın 9/3. maddeleri uyarınca, sanık yararına olan hüküm önceki ve sonraki kanunların ilgili bütün hükümleri olaya uygulanarak ortaya çıkan sonuçların birbiriyle karşılaştırılması suretiyle bulunacağından, sanığın eylemine uyan 765 sayılı TCK’nın 497/2, 31, 33. maddeleri ile 01.06.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı Yasanın 149/1-a, c, h, 53. (3 kez) maddeleri kapsamında olup, her iki Yasa"ya göre de sanığa verilmesi gerekli ceza miktarları, uygulanacak yasa maddeleri, artırım ve indirim oranlarıyla birlikte denetime olanak verecek biçimde karşılaştırma yapılıp, sanık yararına olan yasanın yeniden belirlenmesi zorunluluğu,” isabetsizliğinden bozulmasına karar verilmiştir.

Bozma sonrası Manisa 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 30.09.2014 gün 2014/325- 2014/296 sayılı kararı ile;

“Mahkememizce, bozma ilamına uyulmamıştır.

Öncelikle belirtmek gerekir ki, Mahkememizin 2012/350 esas ve 2012/350 karar sayılı dosyasındaki yargılama uyarlama yargılaması olup, bu yargılamada, fiilin yeniden nitelendirilmesi mümkün değildir. Uyarlama yargılamasında yapılması gereken iş, kesinleşen hükümle sabit kabul edilen fiile önceki ve sonraki yasa hükümlerini uygulayıp, sonuç ceza itibariyle hükümlünün lehine olan uygulamanın hangisinin olduğunun tespitinden ibarettir.
Yargıtay 6. Ceza Dairesi"nin 23/10/1983 tarih ve 6823 Esas, 6662 Karar sayılı ilamı ile de onanmak suretiyle kesinleşen uyarlamaya konu Manisa Ağır Ceza Mahkemesinin 1980/143 Esas, 1981/179 Karar sayılı ilamında, hükümlünün yanındaki iki kişi ile birlikte, gece vakti ve silah kullanılmak suretiyle gerçekleştirdiği fiilin, şikayetçinin birden fazla olması nedeniyle ayrı suç oluşturup oluşturmayacağı (5237 sayılı TCK"nın 71.maddesi) ve olayda müteselsil suç (5237 sayılı TCK"nın 80. maddesi) hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağı tartışılmış ve sonuç olarak olayda 765 sayılı TCK"nın 71. ve 80. maddelerinin uygulama yeri olmadığına, bir başka ifadeyle fiilin tek suç olarak değerlendirilmesi gerektiğine karar verilmiştir.

Bu aşamadan sonra, uyarlama yargılamasında kesinleşmiş kararda kabul edildiğinden farklı olarak fiilin yeniden nitelendirilmesi ve şikayetçi sayısı kadar 3 ayrı yağma suçunu oluşturduğunu kabule imkan yoktur. Kaldı ki, kesinleşen kararda ayrıntılı olarak anlatıldığı gibi, olayın mağduru olan ... ve Kenan İyigün, olay tarihinde işyerinde çalışan işçiler olup, bu kişilere ait şahsi paralar yada eşyalar alınmamıştır. Hükümlü ve yanındaki kişilerin kastı işyerindeki paraları almaktır. Olayda zaman ve mekan birlikteliği mevcuttur. Bu nedenle de, sabit kabul edilen fiilin 3 ayrı yağma suçunu oluşturması söz konusu değildir.

Dolayısıyla, hükümlünün fiilinin tek yağma suçunu oluşturduğu ve buna göre 5237 sayılı Kanun"un 149/1-a,c,h maddelerinin hükümlü lehine olduğu gerekçesiyle verilen Mahkememiz kararı usule ve kanuna uygundur. Kesinleşen hüküm ile verilen ceza 20 yıl hapis ve uyarlama yargılaması sonucu verilen ceza 15 yıl hapis olduğundan, 5237 sayılı Kanun hükümlerinin hükümlü lehine olduğu açıktır. Bu nedenlerden dolayı, bozma ilamına uyulmamıştır.” gerekçesi ile ilk hükümde direnilmesine karar verilmiştir.

Bu hükmün re"sen temyiz edilmesi üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının "onama" istekli 06.09.2015 gün ve 2014/362510 sayılı tebliğnamesi ile Yargıtay Ceza Genel Kuruluna gönderilen dosya;

5271 sayılı CMK"nın 307/3. madde ve fıkrasının 2. cümlesini değiştiren ve geçici 10.maddesini düzenleyen, 02/12/2016 gün, 29906 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun"un 36. maddesi uyarınca; "Direnme üzerine Yargıtay Ceza Genel Kurulu"na gelen ve henüz karara bağlanmamış olan dosyaların, öncelikle kararına direnilen Daire tarafından incelenmesinin zorunlu kılınması karşısında;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu Başkanlığının 07/12/2016 gün, 2015/742 Esas ve 2016/1078 sayılı kararı ile Dairemize gönderilen dosya, yeniden incelenerek değerlendirilmiş ve karara bağlanmıştır.

T Ü R K M İ L L E T İ A D I N A

Oluş ve dosya kapsamına göre, sanığın üzerine atılı yağma suçunun sübutunu kabul; oluş ve kovuşturma sonuçlarına uygun şekilde suçun niteliğini tayin ve usulüne uygun olarak tespit ile takdir kılan direnme kararı yerinde görüldüğünden,

"Dairemizin 30.06.2014 gün 2013/1930- 2014/13589 sayılı bozma kararının" kaldırılmasına,

Hükmün, sanık ... ve savunmanının yüzüne karşı 30.09.2014 tarihinde açıklanmasına rağmen, sanık savunmanının yasal süresinden sonra, 09.10.2014 tarihinde temyiz isteminde bulunduğu anlaşılmakla, sanık ... savunmanının temyiz talebinin 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi yollaması ile 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi gereğince REDDİNE,
24.11.2015 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi’nin 08.10.2015 gün, 2014/140-2015/85 Esas ve Karar sayılı kararına göre TCK"nın 53. madde uygulamasının infazda gözetilmesi olanaklı görülmüştür.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde tartışılan elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hakimler Kurulunun takdirine göre, usul ve kanuna uygun bulunan, yasa gereği re"sen incelenen hükmün tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA, 22/05/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.