Vergi Usul Kanununa Muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/15413 Esas 2018/2112 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/15413
Karar No: 2018/2112
Karar Tarihi: 13.03.2018

Vergi Usul Kanununa Muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/15413 Esas 2018/2112 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen ve Vergi Usul Kanununa Muhalefet suçuyla ilgili dava sonucunda, bazı sanıkların beraat kararı verildiği ancak diğer sanıklar hakkında sahte fatura kullanmak suçundan dava açıldığı ve bu suçların zamanaşımı süresi içinde karara bağlanabileceği belirlendi. İlk sanık hakkında verilen beraat kararının temyiz itirazı reddedilirken, ikinci sanığın cezası yerinde görülmeyen temyiz itirazları reddedilerek onandı. Üçüncü sanığın da sahte fatura düzenleme suçu nedeniyle mahkum olmasına karar verilirken, dava zamanaşımına uğradığı için düşürüldü.
Kanun Maddeleri:
- Vergi Usul Kanunu
- 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi ve alt bendleri
- 213 sayılı Kanunun 359/b-1 maddesi
- 5237 sayılı TCK'nın 66/1-e ve 67/4. maddeleri
- 5271 sayılı CMK'nın 223/8. maddesi
- 1412 sayılı CMUK’nın 321. ve 322. maddeleri

11. Ceza Dairesi 2017/15413 E. , 2018/2112 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa Muhalefet
HÜKÜM : Sanık ... hakkında mahkumiyet
Diğer sanıklar ..., ..., ... hakkında beraat

Katılan Erzincan Defterdarlık Müdürlüğü’nün gerekçeli karar başlığında yazılmaması, mahallinde düzeltilebilir maddi hata olarak kabul edilmiş ve sanıklar hakkında 2003 -2006 takvim yılları arasında sahte fatura kullanmak suçlarından da dava açıldığı anlaşılmakla bu suçlar yönünden mahkemesince zamanaşımı süresi içinde karar verilmesi mümkün görülmüştür.
1- Sanıklar ..., ... ve ... hakkında verilen beraat kararına yönelik katılan vekilinin temyiz talebinin incelenmesinde;
Bozmaya uyularak yapılan yargılamada elde edilen delillerin hükümlülüğe yeter nitelik ve derecede bulunmadığı mahkemece dosya içeriğine uygun şekilde gerekçeleri gösterilerek kabul ve takdir kılınmış olduğundan katılan vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,

2- Sanık ... hakkında 2006 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçundan verilen mahkumiyet kararına yönelik sanık müdafinin temyiz talebinin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendinde yer alan haklardan sanığın sadece kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri yönünden koşullu salıverilme tarihine kadar uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi isabetsizliğinin Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte infaz aşamasında yeniden değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
Bozmaya uyularak yapılan yargılama, toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığa yüklenen suçun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonucuna uygun şekilde vasfı tayin, cezayı artırıcı sebebin nitelik ile derecesi takdir kılınmış, azaltıcı sebebin bulunmadığı takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan sanık müdafinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,
3- Sanık ... hakkında 2005 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçundan verilen mahkumiyet kararına yönelik sanık müdafinin temyiz talebinin incelenmesinde;
Sanığa yüklenen “sahte fatura düzenlemek” suçunun 213 sayılı Kanunun 359/b-1 maddesindeki cezasının üst sınırına göre tabi olduğu 5237 sayılı TCK"nın 66/1-e ve 67/4. maddelerinde öngörülen dava zamanaşımının, suçun işlendiği tarihten temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği anlaşılmış ve sanık müdafinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, sair yönleri incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta aynı yasanın 322. maddesinde öngörülen yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan, sanık hakkında açılan kamu davasının gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle 5237 sayılı TCK’nın 66/1-e, 67/4 ve 5271 sayılı CMK’nın 223/8. maddeleri uyarınca DÜŞÜRÜLMESİNE, 13.03.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.