Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/13139 Esas 2019/20380 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/13139
Karar No: 2019/20380
Karar Tarihi: 11.11.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/13139 Esas 2019/20380 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir dava sonunda verilen kararı incelemiştir. Karar, kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik itiraz başvurusu, adli para cezası tür ve miktarı ile beraat hükmüne ilişkindir. Hükümlerden birine itiraz edilmesi durumunda kararın temyiz edilemeyeceği ancak itiraz yolu açık olduğu belirtilmiştir. Sanık müdafiinin temyiz istemi reddedilmiş ve adli para cezasının kesin nitelikte olduğu vurgulanmıştır. Katılan vekilinin temyiz sebepleri incelenmiş ve cezanın hesap hatası yapılarak belirlendiği belirtilerek cezanın bir kısmının düzeltilmesi gerektiği ifade edilmiştir. Anayasa Mahkemesinin bazı ibareleri iptal edilmiş olan TCK'nin 53. maddesi bu durumda dikkate alınabileceği ifade edilmiştir. Kararda, 5271 sayılı CMK'nın 231/12. maddesi, 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi, 5320 sayılı CMK'nın 8. maddesi, 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi, 5237 sayılı TCK'nin 86/1, 86/3-e ve 87/2-b maddeleri belirtilmiştir.

3. Ceza Dairesi 2019/13139 E. , 2019/20380 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜMLER : Hükmün açıklanmasının geri bırakılması, beraat, mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık ... hakkında, kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik katılan vekilinin temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
5271 sayılı CMK"nin 231/12. maddesi gereğince “Hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararına itiraz edilebilir” hükmü gereğince kararın temyiz kabiliyeti olmadığından ve ancak itiraz yolu açık bulunduğundan itiraz merciince karar verilmek üzere dosyanın incelenmeksizin mahalline İADESİNE,
2) Sanık ... hakkında, kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik sanık müdafiinin temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
Hükmolunan adli para cezasının tür ve miktarı 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesiyle 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte bulunduğundan, sanık müdafiinin temyiz isteminin 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca isteme uygun olarak REDDİNE,
3) Katılan ... vekilinin katılan vekili sıfatıyla, sanık ... hakkında kurulan beraat hükmü ile sanık ... hakkında kurulan mahkumiyet hükmüne, sanık ... müdafiinin ise sanık ... hakkında kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
Sanık ... hakkında hüküm kurulurken, 5237 sayılı TCK"nin 86/1 ve 86/3-e maddeleri gereğince belirlenen "1 yıl 6 ay" hapis cezası üzerinden TCK"nin 87/2-b maddesi gereğince iki kat artırım yapılarak ""3 yıl 18 ay" hapis cezasına hükmedilmesi gerekirken, hesap hatası yapılarak "4 yıl 6 ay" hapis cezası olarak belirlenmiş ise de, bu ceza üzerinden TCK"nin 87/2-son maddesi uyarınca cezanın "8 yıl hapse" çıkartılması nedeniyle sonuç ceza değişmediğinden ve Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibareler iptal edilmiş ise de; bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre katılan ... vekili ile sanık ... müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddiyle hükümlerin ONANMASINA, 11.11.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.